Ein góð handa íslensku ríkisstjórninni

 

Íslensk yfirvöld og aðrir heilagir vinstri menn styðja leynt eða ljóst eyðingu Ísraelsríkis. Þetta hef ég bent á í nokkur ár, eða meðan þetta blogg hefur verið til. Það er þó ávallt gott að fá eitthvað í hendurnar sem segir allt það sem maður vildi sagt hafa á fáeinum mínútum. Hríðskotakjafturinn írski, Pat Condell, hefur einmitt fært mér það. Nú vona ég bara að Grýla, Leppalúði og jólasveinarnir hlusti á Condell, áður en þau gefa Hamas og Fatah fleiri sprengjur til að eyða Ísrael.

Athugasemdir

[Friðrik Agnar Ólafsson Schram, 7.11.2011 kl. 10:03]

Já, hér er sannarlega talað tæpitungulaust. Stundum þarf að segja hlutina þannig að eftir verði tekið.

[Ómar Ragnarsson, 7.11.2011 kl. 13:06]

Hann er greinilega með innræti okkar Norðurlandabúa alveg á hreinu þegar hann segir að á Norðurlöndum muni fólk flykkjast út á göturnar og halda hátíðarsamkomur til að fagna eyðingu Ísraelsríkis, væntanlega í kjarnorkuárás Írana, sem við þráum svo mjög !

Þetta hafði bara alveg farið fram hjá mér fram að þessu. 

Íslensk stefna frá 1948 hefur verið sú að tvö ríki væru í Landinu helga, Ísrael og Palestína og á þeim grundvelli túlkaði Thor Thors guðföðurhlutverk okkar hjá Sameinuðu þjóðunum. 

Nú bregður svo við að þegar ítrekuð er stefna okkar frá 1948 um að Palestína verði sjálfstætt ríki eins og Ísrael virðast þeir vera til sem setja Norðurlandabúa og þar með okkur á bekk með nasistunum í seinni heimsstyrjöldinni. 

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 7.11.2011 kl. 13:40]

Ómar Ragnarsson, ég kannast því miður alls ekki við þetta guðföðurhlutverk "okkar" og "stefnu okkar" hjá Sameinuðu Þjóðunum árið 1948, sem þú og aðrir heilaþvegnir eruð ávallt að tuða á.

Það sem gerðist er hægt að lesa í ævisögu Abba Ebans: sjá hér neðar. Ég veit hins vegar að það eru enn til Íslendingar sem sakna hans Saddams - og þá væntanlega eldflaugaárása hans á skotmörk í Ísrael. Amadinejad hatar sama landið og Saddam og sama frelsið og finnst í Ísrael. Íran getur nú framleitt kjarnaodda. Engum er neinn akkur í því og kjarnorkusprengjuirás á Ísrael af höndum öfgafulls ríkis hefur aldrei verið eins möguleg.

"The die had been cast and there was very little that most of us could do, except to accompany the forthcoming verdict with our prayers. Nevertheless, last-minute efforts had to be made to avert complications and to secure the decisive vote. The Arab delegation, led by Camille Chamoun, decided on a show of moderation in order to prevent the partition judgment from being adopted. The Political committee, in adopting the partition plan, had appointed a commission of three to see whether an “agreed solution” could be found. We knew that this was impossible. After all, if an agreed solution had been feasible, there would have been no need of an Assembly discussion at all. The members designated to explore an “agreed solution” were Australia, Thailand and Iceland. The Icelandic delegate, Ambassador Thor Thors, was to be the rapporteur. By the morning of November 29 the Thai delegate, Prince Wan, had prudently departed for Bangkok on the Queen Mary, ostensibly on the grounds that a revolutionary situation existed in his country, but actually in order to avoid having to cast a vote against partition. There was still some apprehension in Jewish Agency circles lest the Assembly seize on an optimistic remark by the Icelandic representative in order to defer a partition vote and explore the figment of an agreed solution. At any rate, Thor Thors would be the first speaker on that historic day, and it seemed urgent to ensure that he would set up a positive momentum. Accordingly, I began my day on November 29, 1947, with a visit to him at the Barclay Hotel.

           I found my position quixotic, and I thought it best to tell him so frankly. The Jewish people was at a turning point. If we succeeded, we would realize a millennial dream. If we failed, that dream might be extinguished for generations to come. The key to this turning point in the first part of the UN meeting would lie in the hands of a small island country in the middle of the Atlantic Ocean with a population of less than 175,000. It is a quality of multilateral diplomacy that governments may sometimes determine great issues in which they themselves are only remotely involved, but which are of desperate consequence to others far away. Our future as a people depended on its most decisive day on the momentum or atmosphere which would be created by a representative of Iceland. I invited Ambassador Thors to reflect on the historic mystery involved.

He replied with disconcerting emotion. He said that Iceland was far less remote from Jewish destiny than I presumed. In its culture it was deeply impregnated with Biblical memories. Moreover, it was a stubborn and tenacious democracy, guarding its national particularity within its rain-swept island boundaries for century upon century – a people determined to be itself, sharing its language and literature with no other nation, and refusing to abandon its remote island outpost for warmer and gentler climes elsewhere. Such a people could be relied upon to understand the perseverance with which the Jewish people clung to its own specificity and to the recollections of its own patrimony. Ambassador Thors fully accepted my argument that what was needed now was “decision,” not the vain pursuit of “agreement.” If the decision was clear and firmly upheld, it might have the chance of securing acquiescence later on. It was only because all prospects of an agreed solution had been exhausted in the three decades of Mandatory rule that the matter had come to the United Nations Assembly. He would say that if the General Assembly made no clear recommendation, it would be failing its duty, and with that failure some of mankind’s most cherished hopes would subside.

I made for the United Nations General Assembly headquarters, which was in ferment of tension. Newspapermen, television and radio correspondents from all over the world were concentrated in the lobbies, while the delegates’ seats and visitor’s gallery were crowded as they had never been before The United Nations was facing a momentous opportunity at a very early stage of its career. On the podium, pale and solemn were the President of the Assembly, Oswaldo Aranha, Trygve Lie and the equally well nourished Assistant Secretary-General Andrew Cordier. Aranha called the meeting to order and invited the representative of Iceland to the rostrum. Thors, to my relief, was magnificent. He stated with firm conviction that despite every examination of all avenues, he and his committee were convinced that an agreement in advance was impossible. The only hope of conciliation lay in an act of judgment and decision. If the world community was firm in support of partition, then partition would come into existence and those who opposed it now would have no course but to acquiesce."

[Jón Valur Jensson, 7.11.2011 kl. 20:08]

Íslendingar höfðu EKKI, Ómar, haft neina stefnu um það frá 1948 "að tvö ríki væru í Landinu helga, Ísrael og Palestína," enda hefur ekki verið neitt palestínskt ríki þar, hvorki nú né í millitíðinni (Palestínumenn vildu það ekki 1948) og aldrei raunar frá örófi alda, enda töldu Palestínumenn sig gjarnan fremur eiga að tilheyra Sýrlandi. Önnur orð þín hér eru ekki nytsamleg til að halda sönsum um þetta mál.

Já, doktor, hann er sannkallaður hríðskotakjaftur þessi írski Pat Condell! Þarna fengu vinstri öfgamenn ("We are all Hamas now!") á snúðinn. Takk fyrir þetta.

[Rétthugsun (IP-tala skráð) 7.11.2011 kl. 20:18]

Ómar....."til að fagna eyðingu Ísraelsríkis, væntanlega í kjarnorkuárás Írana, sem við þráum svo mjög ! "  Eyða þeir þá ekki Palestínu líka um leið?

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 7.11.2011 kl. 20:57]

Þið ísraelselskendur ættuð að taka ykkur til að ferðast til Ísrael og upplifa hrokan og yfirlætið sem yfivöld sýna þeim sem þangað koma þ.e. þeim sem ekki eru ísraelar..  Ætli muni ekki aðeins dofna yfir ástinni, þegar þið upplifið það að þið séuð taldir með hinum svínunum, því Ísraelsk þjóð er jú drottins útvalda og það gildir ekki um aðrar þjóðir, þó þeir styðji hátignirnar.  Voðalega geta menn verið einfaldir stundum.

[Rétthugsun (IP-tala skráð) 7.11.2011 kl. 21:02]

Þeir eru samt sem áður ekki innbrotsþjófar.

[Jón Valur Jensson, 7.11.2011 kl. 21:09]

... og ekki mafíubófar, sjaraíalagahandhöggvarar eða Lissabonsáttmála-þjóðanauðgarar ...

[Jón Valur Jensson, 7.11.2011 kl. 21:11]

... sjaríalagahandhöggvarar !

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 7.11.2011 kl. 22:52]

Eiga þetta að vera rök?

[Rétthugsun (IP-tala skráð) 7.11.2011 kl. 23:05]

Maður þarf ekki að ferðast þangað með klósettpappír.

[Helga Kristjánsdóttir, 8.11.2011 kl. 05:13]

Nú er ég ekki sammála þér Ásthildur,voru ekki útlendir ferðamenn á Íslandi að gefa ákveðnum gististöðum falleinkunn. Málið er það má ekki sína ferðamönnum reglur sem gilda á gististöðum,án þess að farið sé að klaga. Þekki íslenska kórfélaga sem hafa ferðast til Ísrael og voru himinlifandi með allt þar. Er nokkuð að því að vera guðs útvalda þjóð? Breiða ekki öll trúarbrögð  faðm sinn mót þeim sem  trúa,verða þá þeirra útvaldir,þótt orðað sé á annan hátt. Ég hef örugglega jafn mikla samúð með óbreyttum borgurum,sem verða á milli stríðandi afla og allir aðrir.  Það ætti að vera heilög skylda ráðamann þeirra,vitandi að oftast eru það þeir sem eru óvarðir,sem verða fyrir árásum,að verja þá.  Ég mun aldrei gleyma íþróttamönnunum sem lífið var murkað úr,er þeir tóku þátt í Ólympíuleikum. Það er búið að leika Ísrael svo grátt,að þeir vita hvað sem þeir gera er áróðrinum dreift og þeir sakfelldir. Við þessar langvarandi aðstæður,fara þeir að skynja,ekki síst vegna stöðugra hótana um gereyðingu,og heitsrengja; að þessu sinni leiðið þið okkur ekki í ofnana" Virkar þetta ekki eins og í einelti hjá einstaklingum, duga,eða drepast.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 8.11.2011 kl. 12:02]

Ég var ekki að tala um gististaði.  'Eg var að tala um framkomu ísraela frá því að viðkomandi komu á fugvöllinn, alla dvölina og síðast þegar það fór út af flugvellinum aftur. Og framkoman við arabana var nú ekki það besta heldur, þegar ísraelar eru með hávaða músik allar nætur í hverfi araba svo þeir geta ekki sofið einu sinni.  Þeir haga sér eins og verstu skepnur.  Og eru ekkert betri en Hamas og aðrir baráttumenn.  Mismunurinn er að þeir fá vopn og verjur allstaðar frá, en ekki Palestínumenn.  Þeir hafa því grjót og heimagerðar sprengjur sem vopn. 

Og mín skoðun er sú að það hefðu verið miklu fleiri en ísraelsmenn sem lentu í ofnum Nasista, til dæmis rómafólk og þeir sem voru ekki raktir aríar. Gyðingar gerðu málið svo að sínu og sjá til þess að heimurinn gleymi ekki þeirra hlut í þessu.  En hvað með alla hina?

[Jón Valur Jensson, 8.11.2011 kl. 12:20]

Vel mælt hjá þér, Helga. -Ég kem kannski inn á Ísraelsmál í erindi mínu á eftir á Útvarpi Sögu, kl. 12.40-13.00.

[Rétthugsun (IP-tala skráð) 8.11.2011 kl. 14:08]

Ásthildur....Ert þú að reyna að komast á date með Ahmadinejad?

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 8.11.2011 kl. 14:39]

Nei komin langt út fyrir að deita, hamingjusamlega gift og alles, á bara frændfólk sem hefur upplifað að heimsækja landið og líka fólk sem hefur dvalið þar um nokkura mánaða skeið.

[Rétthugsun (IP-tala skráð) 8.11.2011 kl. 14:54]

Þannig að þú ert að vitna í sögusagnir annarra en ekki af persónulegri reynslu.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 8.11.2011 kl. 15:01]

Ég er að að tala um fjölskyldu mína sem lenti í þessu og það fleiri en einn.  Hvers lags er þetta eiginlega. 

[Rétthugsun (IP-tala skráð) 8.11.2011 kl. 15:06]

Þið rædduð þetta náttúrulega saman á Hótel Mánakaffi?

[Rétthugsun (IP-tala skráð) 8.11.2011 kl. 15:12]

Þú heldur náttúrulega að fjölslyldan þín sé betri en Cosby fjölskyldan.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 8.11.2011 kl. 16:47]

Nei mágkona mín sem var nýkomin úr þriðju ferð sinni til Ísraels, var að heimsækja dóttur sína, sagði mér beint frá upplifun sinni, svo sem eins og tíu °yfirheyrslu bæði við brottför og komu.  Lögreglurannsókn af því hún sat ein inn á kaffihúsi, og eftirför þar sem hún og fjökskyldan bjó arabameginn í borginni.  Hún sagði mér margt fleira sem ég nenni ekki að segja hér.  Dóttir hennar staðfesti þessar umræður þegar hún kom aftur heim.  Ég þekki fjölskyldu mína örugglega betur en Cosby fjölskylduna, Þetta rétthugsunarnarn þitt er algjörlega á villigötum því þú hefur ekki rétthugsun heldur reynir að koma þínum hugsunum upp á aðra.  það tekst þér bara ekki í þessu tilfelli.

[Jón Valur Jensson, 8.11.2011 kl. 17:06]

Hvað sem ástandinu úti líður, var þetta vel svarað hjá þér, Ásthildur. Hvað vill þessi nafnlausa "rétthugsun" upp á dekk inn í þín fjölskyldusambönd?

[Rétthugsun (IP-tala skráð) 8.11.2011 kl. 17:33]

Er ekki að fara kaupa þetta. Það er fullt af Íslendingum sem eru búnir að fara til Ísraels án þess að þurfa að sæta yfirheyrslum eins og þú ert að lýsa.  Ef svo er þá er það í sambandi við meðreiðasveina Palestínuaraba.  Var þetta eitthvað svona?

http://www.icomefromreykjavik.com/halli/2005/07/islensk_heimska.html

Allir fara í yfirheyrslur áður en þeir fara um borð í flugvél EL AL, enda öruggasta flugfélagið. 

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 8.11.2011 kl. 19:50]

Takk Jón Valur minn. Nákvæmlega.