Ísrael lokar landmærum, en það gera Svíar einnig

Í gær þurfti ég að fara til tannlæknisins míns í Málmhaugum (Malmö). Eins og menn vita eru Svíar búnir að loka landamærum sínum fyrir óæskilegu fólki. Fólki, sem flest er að reyna að bjarga sér undan villidýrum.

Í gær fór ég með lest og vissi að vegna lokana Svía lengdist ferðatíminn til Malmö til muna. Ég steig á lestina á aðalbrautastöðinni í Kaupmannahöfn og þegar ég kom 15. mínútum og seint til flugvallarins í Kastrup, þurfti maður að flytja sig um set og fara yfir á brautarpall 1 þar sem fór fram skoðun á skilríkjum sem dönsk yfirvöld hafa falið illa menntuðu fólki og dónalegu frá Securitas að framkvæma. Ég sýndi íslenskt ökuskírteini og það hafði blessuð konan sem skoðaði mig aldrei séð, svo hún notaði drjúgan tíma til að skoða það áður en hún tók mynd af því á gemsa.   Ég sá að hinir starfsmennirnir tóku myndir af öllum skýrteinum. Ég komst með lestinni sem beið og ákvað að taka ljósmynd með gemsanum mínum af starfsfólki Securitas þar sem það var að eftirliti fyrir dönsk yfirvöld. Þegar ég hef tekið eina mynd ræðst að mér lestarstarfsmaður af balkönskum uppruna og segir að ég mætti ekki taka ljósmyndir á "hans lest" . Ég spyr hvaða reglur hann hafi um það og bið hann um þær, þar sem þær seú ekki í lestinni á lestarstöðinni né á miða mínum. Þá fer hann að hóta mér að ég megi ekki fara með lestinni. Ég bendi honum á að þegar sænsk lest sé í Danmörku gildi dönsk lög og dönsk lög banni ekki að maður taki ljósmyndir út um dyr á lest. Ég bendi honum vinsamlegast á að ef hann hóti mér frekar muni ég kalla á danska lögreglu. Þá hætti kauði (sem sést á myndinni efst) og lög hans og starfskonu Securtias danskrar sem var farin að skipta sér að voru skyndilega fallin úr gildi.

Þegar til Svíþjóðar var komið var lestin stöðvuð á lestarstöðinni í Hylie og þar gengu um borð 12 vopnaðir, sænskir lögreglumenn sem einnig vildu sjá skilríki. Ekki voru þeir betur samræmdir en svo að þegar betjent Mårtensson, var nýbúinn að skoða skilríkin í þeim hluta vagnsins sem ég sat, þá komu tvær lögreglukonur af þeirri gerð sem ekki stíga í vitið. Þegar þær báðu aftur um skilríki benti hálfdrukkin Svíi sem greinilega var að koma úr safarífríi í Afríku, lögreglukonunum á þess ofvirkni. Kallaði hún þá á Mårtensson, sem staðfesti að hann væri búinn að skoða skírteinin.

Enn þurftum við að bíða drykklanga stund vegna ákvörðunar Svía um að loka landamærum sínum fyrir flóttafólki og öðrum óæskilegum ferðalöngum. Utan lestarinnar sá ég fréttaskjá á brautarpallinum, þar sem fárast var yfir lokun Ísraelsríkis á landamærum sínum. Ég hló innra með mér og hugsaði: "Nu er du i Forbudssverige i det feuderale EU, Vilhjálmsson". Komu lestarinnar til Malmö seinkaði um meira en 30 mínútur miðað við áætlaðan tíma. Brautarstöðin í Malmö var full af vopnuðum varðmönnum og lögreglu. Þegar út var komið tók sænskur veruleiki við. Betlarar frá Rúmeníu á hverju götuhorni sem gefa jafnvel hinum nískustu Svíum samviskubit eftir að þeir komust í gegnum nálaraugað.

Ég fór til tannlæknisins míns sem er gyðingur sem flýði ungur Pólland þegar stjórn Gomulka ofsótti gyðinga árið 1968. Við ræðum ekki flóttamannamál, ég og tannlæknirinn minn. Við þekkjum löndin sem við búum í.

En af hverju fárast sumir íslendingar yfir ósk ísraelsks forsætisráðherra um að vernda ríki sitt (sjá hér), þegar vart heyrist neitt í fólki yfir "verndarstefnu" Svía?

Svarið er einfalt. GYÐINGAHATUR.

Forsætisráðherra Ísraelsríkis talar um villidýrin sem hann vill loka á. Það fer líka fyrir brjóstið á sumum Íslendingum. En veit fólk ekki að í einu nágrannaríkja Ísraelsríki er ISIS að fremja þjóðarmorð og í öðrum nágrannaríkjum Ísraels er fólk sem hvetur til þjóðarmorðs á gyðingum í Ísrael.

Það eru eru kannski engin villidýr á Íslandi. En villidýr myrtu 6 milljónir gyðinga í Síðari heimsstyrjöld í Evrópu. Þá var í aðalhlutverki verki siðmenntuð þjóð, sama þjóðin sem engill flóttafólksins, Angela Merkel, tilheyrir. Villidýrin leynast víða.  Svíar lokuðu einnig þá landamærum sínum á gyðinga og opnuðu þau ekki fyrr en þeir leyfðu gyðingum frá Danmörku að komast til Svíþjóðar árið 1943, vel að merkja fyrst eftir að eftir að C.A.C.Brun fyrrverandi sendiráðunautur í Reykjavík, sem þá var í Washington tilkynnti Svíum að Danir myndu borga allan kostnað af veru gyðinganna í Svíþjóð (Sjá bók mína Medaljens Bagside).

Mikið eru Íslendingar heppnir að hafa engin landamæri! Á Íslandi er ekki laust við að Íslendingar séu sjálfir verstu villidýrin, þótt flestir séu sauðameinlausir.