Dómsmálaráðuneytið leitar að miðli

Agnes Magnúsdóttir og Friðrik Sigurðsson voru vitaskuld saklaus á morðinu á Natani Ketilssyni og Fjárdráps-Pétri. Það varðar auðvitað við alþjóðalög að bróðir Natans hafi hálshöggvið Friðrik og Agnesi, og Natan var ekkert annað en barnaníðingur sem níddist á vinnukonu sinni, Sigríði Guðmundsdóttur, barnungri. Sigríður sat kannski í Spunahúsinu í Kaupmannahöfn saklaus fyrir að hafa kálað barnaníðingnum, sem átti bara skilið að deyja. Þannig sjá að minnsta kosti margir hlutina með nútímaaugum.

Árið 1934 var fólk farið að kenna í brjósti um tvo meinta morðingja Natans, enda voru þau tekin af lífi á hinn hrottalegasta hátt, séð með nútímaaugum. Höfuð þeirra voru sett á stengur. Agnes Magnúsdóttir leitaði svo loks að handan til miðils á Bergþórugötunni í Reykjavík, sem lýsti dysjunarstað hausa Agnesar og Friðriks "í hásumar-sól-setursátt, séð frá aftökupallinum og skammt frá honum."  Dularfull rannsóknarnefnd fór norður og gróf og er sögð hafa fundið allt nákvæmlega eins og miðill sagði fyrir um. Með leyfi Jóns Helgasonar biskups voru þessar jarðnesku leifar greftraðar í kassa í kirkjugarðinum á Tjörn á Vatnsnesi að ósk meints morðingja.

Hver myrti Geirfinn ?

Ég legg til að Ögmundur Jónasson ráði sé miðil með mikla útfrymisgetu til að leysa morðgátunum um Geirfinn.

Ögmundur lét það verða sitt síðasta verk sem ráðherra að senda skýrslu rannsóknarhóps á Geirfinns- og Guðmundarmálum til embætti Ríkissaksóknara.

Maður tekur strax eftir mjög mikilli yfirlýsingargleði meðlima rannsóknarhópsins. Hinn virti prófessor Gísli H. Guðjónsson, sem var hópnum til hjálpar, tínir til hve dæmdir sakborningar sátu lengi í einangrun. Heldur Gísli H. Guðjónsson því fram að menn þurfi að fara alla leið suður í Guantanamó til að finna álíka einangrun. Það eru örugglega sæt orði í eyrum Ögmunds, sem vitanlega heldur að þeir sem á Guantanamó sitji séu blásaklausir.

 Eins lítið og Guantanamór kemur Geirfinnsmálinu við, eins öruggt er það að prófessor Gísli H. Guðjónsson kann ekki að fara rétt með staðreyndir: Frændur okkar Danir hafa lengi legið undir ámæli fyrir óhóflega einangrunarfangelsun og haf a verið gangrýndir af alþjóðlegum samtökum (sjá hér)

Vissulega geta menn orðið geðveikir við einangrun í fangelsum, en sumir eru það áður en þeir framkvæma glæpi sína.

Líklega hefði rannsóknarhópurinn betur bætt við sagnfræðingi í stað þess að kreista litatúbur pólitískrar rétthugsunar.

 

Hver myrti Alfred Kempner ?

Árið 1939 var ungum gyðingi, Alfred Kempner, sem flýði til Íslands bolað úr landi. Á 7. áratug síðustu aldar komst íslenskur prófessor að þeirri niðurstöðu að Kempner hefði farist í Helförinni. Aldrei hefur neinum dottið í hug að krefjast rannsóknar á einangrunarfangelsun Alfred Kempners, brottvísun hans og meintum dauða. Íslenskur ráðherra, forfaðir pólitískrar erfðadæmis, fyrirskipaði brottvísunina, saksóknari framkvæmdi hana með mikilli heift og kynlegur kvistur við HÍ, sem vildi gera þýskan aðalsmann að kóngi á Íslandi, skrifaði bréf á þýsku fyrir embættin, þar sem íslensk yfirvöld buðust til að borga kostnaðinn við að senda Alfred Kempner áfram til Þýskalands nasismans, ef Danir vildu ekki taka á móti honum.

Ég sé fyrir mér hvað hefði gerst hefði Gísli H. Guðjónsson fengið þetta mál í hendur. Íslenskir ráðamenn hefðu verið kvittaðir af allri synd og sekt. Hann hefði, ekki frekar en sagnfræðiprófessorinn, sem sagði okkur frá dauða Kempners, farið að rannsaka heimildir í Danmörku, sem sýndu að Danir voru gáttaðir af óskammfeilni Íslendinga, sem voru greinilega enn meiri gyðingahatarar en Danir sjálfir.

En auðvitað var aldrei neinum á Íslandi sem þótti neitt athugavert við framgöngu íslenskra stjórnvalda  í því "morðmáli". Að minnsta kosti ekki nógu mikið til að eyða tugmilljónum í rannsóknir á því.

Sjá meira hér og hér.