Enn þramma nasistar í Litháen

Mannréttindi er mikil og góð í Litháen samkvæmt ESB, en Litháar þegja þunnu hljóði þegar nýnasistar trampa árlega um götur stærri borga Litháen með blessun yfirvalda landsins (myndin hér að ofan er frá 2012). Vandamálið með nasisma og helfararniðurbælingu er það sama í Lettlandi og Eistlandi. Sjá hér

Hér getið þið lesið bréf sem ég sendi í dag til mannréttindaskrifstofu Litháens: http://defendinghistory.com/icelandic-human-rights-sp…/72084

Dear staff of the Human Rights Monitoring Institute  in Vilnius:

Will any of these more-beautiful-than-life people, seen here https://www.hrmi.lt/en/about-us/people32/, go and monitor the violation of human rights, which is about to occur once again on the streets of Vilnius?

When Neo-Nazi groups go marching on the streets of Vilnius next Wednesday, the ugliest part of the Lithuanian population tramps on the memory of over 190,000 Jews killed in your country during World War II.  The Nazi-marchers will no doubt walk with banners to hail Juozas Ambrazevičius-Brazaitis.

I have personally been a witness to one of the government sponsored praising of Ambrazevičius-Brazaitis in 2012 (http://defendinghistory.com/take-off-your-hat-this-is-not-the-synagogue/36029). It was a shameful conference in a democratic EU-member state. The participants were obviously not neo-Nazis, but they canonized a WWII Nazi-collaborator, who has a saintly status among the neo-Nazis of Lithuania.

Human rights are being violated on the streets of Vilnius. Your Institute, if any, must go and monitor that violation and shameful Holocaust denial and obfuscation which is practised in your country. It is a human rights violation.

As an Icelandic citizen, I feel that Iceland did not, first among Western states, support the independence of Lithuania, later to have to witness organized and annual praising of Lithuanian-Nazi collaboration on the streets of the Lithuanian capital.

Stop this violation of human rights in Lithuania. Tell the world what is going on in your streets!

Yours sincerely,

Dr. Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson

Af frægu fólki og íslenskum bjór

 

Nýlega, þegar hinn heimsþekkti leikstjóri Susanne Bier var á Íslandi til að taka á móti RIFF (-Raff) verðlaunum, greindi RÚV frá því að hún ætti íslenskan son, Gabríel. Engar nýjar fréttir það hjá RÚV, því drengurinn er kominn vel yfir tvítugt. Sumir hafa vitað þetta lengi þótt fréttamaðurinn sem flytur fréttir af frægu fólki hjá RÚV hafi fæðst í gær.

Ég þekki ekkert leikstjórann Susanne Bier, en maður sem ég þekki var eitt sinn í veislu með henni. Þar var staddur maður sem allt í einu hrópaði til Susanne Bier. "Jeg er så tørstig, at jeg kunne drikke dig, Susanne!". Þótti mér þetta mjög fagmannleg undirfótsgjöf.

Ég þekkti hins vegar vel frænda hennar Susönnu, Elias Levin, og hjálpaði til við að endurmenningar hans frá fangabúðunum í Theresienstadt voru gefnar úr á Dansk Center for Holocaust og Folkedrabsstudier, þar sem ég vann einu sinni. Elias, sem andaðist á 97 aldursári, gerðist góður vinur minn og hann hringdi í mig á ca. tveggja vikna fresti og byrjaði alltaf samtalið  með sömu setningunni á gammali Kaupmannhafnardönsku. "Hvordan har du det min Ven". Ég fór stundum í heimsókn til hans á elliheimi gyðinga í Krystalgade, sem var á bak við samkunduhúsið í Kaupmannahöfn, en sem nú er búið að rífa. Oft spurði Elias mig hvort ég þekkti ekki örugglega frænku sína hana Susanne, sem hann var greinilga mjög stoltur af, þótt hún væri þá ekki orðinn eins heimsþekkt og hún er nú.  Tryggð Eliasar við mig gleymi ég seint.  

Mynd af endurminningum Elias Levin

Elias Levin dansar við sonarson sinn í brúðkaupi hans í Manchester árið 2003, Þá var líka liðið ár frá því að sonur Elíasar, sem hafði verið rabbíi, andaðist. Lesiðskemmtilega grein eftir Erik Bing Henriques sem birtist í ritinu Rambam, sem ég ritstýrði um tíma. Hinn ungi rabbíni Kalman Levi í Manchester/Bnei Brak Ísrael, er því einnig frændi Gabríels Bjórs hins íslenska og óskarsverðlaunahafans Susönnu.

Ekki er ég viss sum að Elías hefði talið son Susanne Bier íslenskan, því Elias var heitttrúaður, og slíkir telja börn gyðingakvenna ekki vera annað en gyðinga, og þar skiptir engu máli hvort goyinn heitir Gíslsson eða Jensen. Eitt sinn spurði Levin mig forvitinn, hvort ég þekkti nokkuð barnsföður Susönnu frægu, og varð ég að jánka því að hann hefði ég heyrt um. En víst er, að Gabríel, sonur Susanne og Tómasar Gíslasonar, á góða að annars staðar en á Íslandi. Mér finnst hann svipa mjög til afa síns Rudi (Rudolfs) og langafa, Erichs, eins og hann leit út á vegabréfi sem liggur í útlendingaskýrslu hans í skjalasafni Ríkislögreglustjóraembættisins á Ríkisskjalasafninu í Kaupmannahöfn.

Föðurafi Susönnu Bier (langafi Gabríels) var Erich Bier. Hann kom sem flóttamaður frá Þýskalandi. Um tíma vann hann á skrifstofu sem átti að veita ungum chaluzim, landbúnaðarnemum fyrirgreiðslu. Ungir gyðingar frá Þýskalandi Hitlers gátu, ef þeir voru heppnir, fengið að koma Danmörku til að vinna kauplaust á sveitabýlum í Danmörku. Það var hlutverk skrifstofu þeirrar sem Erich vann á greiða götu þeirra, en oft varð raunin önnur. Þar var húsbóndi Josef Fischer, falleraður rabbíni ættaður frá Ungverjalandi sem hafði komið til Danmerkur fyrr á öldinni. Hann var jafnvel strangari við sum ungmennin en dönsk yfirvöld. Oft tók Erich Bier, afi Susönnu Bier, fram fyrir hendur Fischers og bjargaði málum fyrir horn á síðustu mínútunum og hefur líklega bjargað lífi sumra með því. Það gat hann þó ekki gert í öllum tilvikum og einn nemi, Paul Pinkas Koppel var t.d vísað frá Danmörku, af dönskum yfirvöldum, í hendur nasista.  Koppel var myrtur í Auschwitz og hef ég skrifað um hann og aðra gyðinga sem dönsk yfirvöld komu fyrir kattarnef í bók minni Medaljens Bagside, sem kom út árið 2005.

Það er Gabríel Bier sem er á myndinni efst.

Ari Trausti Sternberg von Pasewalk-Guðmundsson

Hér sjáið þið forsetaframbjóðandann Ara Trausta Guðmundsson virða fyrir sér "Stolpersteine", steina með messingplötu sem á eru skráð nöfn ættingja hans í bænum Pasewalk sem fórust í helförinni. Steinum þessum er komið fyrir í gangstétt við hús fórnarlamba helfararinnar.

Ég er alveg viss um að pabbi Ara Sternbergs hefði orðið stoltur af stráknum sínum. Þegar Ari er orðinn forseti, geta menn svo grafið meira í ættgarðinn, minnst föður hans sem þótti gaman af Aríaspeki og var hlýtt til Þýskalands, reyndar svo mikið að í lok 4. áratugar 20. aldar var hann á lista danskra yfirvalda yfir Íslendinga sem þóttu hafa einum of mikil og vinsamleg samskipti við fyrirmenn í Þýskalandi Hitlers.

Mig minnir að Bretar hafi tekið útvarpssendingastöð af Guðmundi Einarssyni í upphaf hersetu. Lydía síðari kona Guðmundar frá Miðdal og móðir Ara var líka "þýsk", reyndar dóttir Pauls Sternbergs efnafræðings, en barnsmóðir Sternbergs, Theresía Zeitner, flutti með Guðmundi til Íslands og Lydia dóttir hennar síðar. Lydia og Guðmundur felldu hins vegar hugi saman og eignuðust þau fjögur börn upp á pólskan máta, m.a. Ara (1948), áður en þau Guðmundur giftust árið 1950.

Afi Ara Trausta, Paul Sternberg, var gyðingur, sem nafnið gæti líka bent til. Hann er af gamalli kaupmannsætt í bænum Pasewalk í fyrrum Austur Þýskalandi.

Hér má lesa um ættir forsetaframbjóðandans í Pasewalk.

Það væri örugglega ekki til annars en að flækja "geðklofa" þann sem menn sjá hjá íslensku þjóðinni, ef hún velur sér forseta sem átti föður sem var hallur undir Hitler og afa sem var gyðingur.

Ari er örugglega góður kostur fyrir hard-core samfylkingarmenn, en við hin höfum einn betri, sem er þegar á Bessatöðum og enginn vafi leikur á um uppruna konunnar hans. En af undanskildum Ólafi Ragnari Grímssyni, þá er Ari Trausti nú eini marktæki valkosturinn meðal frambjóðenda til embætti forseta Íslands.

Eftir að Ari Trausti hefur gengið úr skugga um uppruna sinn í Pasewalk og Berlín, og örlög ættingja sinna, er hann vonandi ekki eins hatrammur út í Ísrael og sumir samferðamenn hans í pólitík.

Was there ever any Hope among the Jews of Iceland?

 

Er gyðingahatur á Íslandi? Greinilega ekki ef trúa má formanni formanni Siðmenntar- félagi siðrænna húmanista á Íslandi. Hún heitir Hope Knútsson og hefur á vef Morgunblaðsins, og sömuleiðis á Pressunni, séð sig til þess knúna að koma á framfæri leiðréttingum vegna greinar sem "birtist á vef ísraelska dagblaðsins Ha'aretz á Þorláksmessu". ... Er Þorláksmessa virkilega haldin heilög í Ísrael?

En hvað er formaður húmanista annars að tjá sig um gyðinga á Íslandi? 

Jú, sjáið til, í grein Ha'aretz var greint frá því að gyðingar á Íslandi væru almennt óttaslegnir og lifðu jafnvel í felum með trú sína. Í fréttinni á vef Ha'aretz er Hope sögð vera „kvenkynsleiðtogi íslenska gyðingasamfélagsins" (matriarch of the Jewish community). Hope andmælir þessu á vef Morgunblaðsins og segir:„Ég hef aldrei verið leiðtogi gyðinga, hvorki hér né annars staðar," Að sögn Hope hefur hún aldrei aðhyllst gyðingatrú þó svo að hún sé af gyðingaættum.

Hope Knútsson

Hope þvær hér heldur betur hendur sínar en leyfir sér samt á mjög siðlausan hátt að tala fyrir hönd fólks sem hún tengist greinilega ekki lengur, þegar hún efast um að á Íslandi sé gyðingahatur: „Ég efast um það," segir Hope aðspurð hvort gyðingar hér á landi séu óttaslegnir.

Mér þykja þessi ummæli Hope mjög furðuleg. Ég stóð í þeirri trú, líkt og eigandi Babalu á Skólavörðustíg, sem skilgreindi Hope sem "the matriarch of the Jewish community", að Hope Knútsson hefði á tímabili að minnsta kosti verið talsmaður gyðinga á Íslandi. Þjóðkirkjan benti lengi á hana sem talsmann gyðinga á vef sínum um trúfélög á Íslandi, en fyrir nokkrum árum hurfu gyðingar af þessum lista Þjóðkirkjunnar. Þegar ég þurfti að fá upplýsingar um stöðu gyðinga á Íslandi fyrir grein mína um sögu gyðinga á Íslandi sem birtist í tímaritinu Jewish Political Studies Review 16:3-4 árið 2004 og síðar í bókinni Behind the Humanitarian Mask, var mér bent á Hope Knútsson. Svona skrifaði Hope mér meðal annars, þegar ég leitaði upplýsinga um stöðu gyðinga á Íslandi árið 2004:

"The Jewish community has discussed applying for registration as a religious organization, but there has never been sufficient interest to do so. Amid the strong support for the Palestinian cause, most Icelandic Jews have not wanted to attract attention to themselves as Jews. Most Icelanders are still unaware that there are Jews in the country, and the handful of Jews would rather not change that perception because of the anti-Semitic climate."

Hér er ekki um neitt að villast. Ég notaði meira að segja þessa málsgrein Hope í lokakafla greinar minni um sögu gyðinga á Íslandi árið 2004, en þó án þess að nefna Hope á nafn, þar sem ég virti hræðslu hennar við að standa fram opinberlega með skoðun sína.

Hope er ekki samkvæm sjálfri sér. En enginn vafi má ríkja um það að hún hefur valið hvar hún stendur. Hún er bara húmanisti. Þeir geta greinilega ekki líka verið gyðingar, og þaðan af síður trúarlegar matrónur, að minnsta kosti ekki á Íslandi.

Hópe er sem sagt ekki gyðingatrúar og hefur lítið haft með gyðinga á Ísland að gera og segir þetta við Moggann:

 „Mér skilst að einhver hafi einhvern tíma boðið Dorrit að mæta í eitthvert  kvöldmatarboð, en í fréttinni er þetta látið líta út fyrir að fólkið sé sárt út í hana af því að hún vilji ekki láta tengja sig við hópinn. Ég varð mjög hissa að lesa þetta því mig minnir að ég hafi lesið einhvers staðar að hún sé aðeins gyðingur borgaralega séð en ekki gyðingatrúar, þannig að það er engin ástæða fyrir hana til þess að tengjast hópnum,"

Árið 2004 tjáði Hope Knútsson sig hins vegar við aðra blaðakonu frá Haaretz, sem heimsótti Ísland til að skrifa um forsetafrúna okkar:

"Hope Knutsson, a New York Jew who works as an occupational therapist in Reykjavik, where she has lived for the past 29 years, thinks "it's nice that there is someone here who represents a different culture. The majority of the people here are very much alike, it's a homogeneous country, so it's nice to have a Jewish woman representing the few Jews who live here. True, we tried to invite her to meetings of ours, and she didn't come, but the average Icelander doesn't even know that there are Jews here. Most of us don't want to be identified as Jews, and it was a brave act by the president to marry a Jewish woman." Sjá enn fremur hér.

Það getur aðeins verið ein niðurstaða á þessum afneitunum og mótsögnum hjá Hope Knútsson: There was no Hope among the Jews of Iceland. Kona sem heldur alþjóðlega ráðstefnu í Íslandi undir heitinu: "A positive Voice for Atheism in Iceland" getur náttúrulega ekki verið í forsvari fyrir gyðinga á Íslandi.

En þótt Hope sé farin og hætt sem "gæslumaður skrárinnar yfir gyðinga" (les: lauslegan lista yfir gyðinga á Íslandi), þá er gyðingahatur ekki horfið á Íslandi. Ef nokkuð er, þá hefur það aukist til  muna síðan ég skrifaði grein mína í Jewish Political Studies Review árið 2004.  

Íslendingar hafa mjög litla reynslu af gyðingum eða þekkingu á Gyðingdómi og vita mest lítið um þá. En þrátt fyrir dæmalausa fávisku, en kannski mestmegnis vegna hennar, þá kraumar á Íslandi rótgróið gyðinghatur, og það hefur Hope Knútsson meira að segja sagt sjálf og skrifað. Gyðingahatrið hefur versnað eftir að vinstri menn tóku við keflinu af nasistum.

Stefán Snævarr er með ágæta greiningu á vandamáli gyðinga á Íslandi:

"Pressan segir að Gyðingar á Íslandi þori ekki að stofna trúfélag vegna þess að þá þyrftu þeir að láta skrásetja sig sem Gyðinga og það gæti kallað yfir þá vandræði.

Þessi vandræði heita á góðu máli „Gyðingahatur“.

Gegn því ber að berjast eins og öðrum gerðum rasisma."

Myndin er af höfundi við öfgafullt plakat vinafélags Palestínumanna sem um tíma hékk í Kaupmannahöfn vegna átakanna á Gaza. Eins og sjá má eru gyðingar í Varsjá líka teknir í gíslingu í áróðri líkt og oft er gert í hatrinu á Íslandi.

Efast um ótta gyðinga hérlendis

Mixa und die Juden

Már Wolfgang Mixa doktorsnemi og kennari við Háskólann í Reykjavík er með afar ósmekklegan pistil á Eyjunni sem hann nefnir Hverjir stjórna heiminum? Þar kennir Mixa Rotschild-ættinni (hinni ríku) um stríðsrekstur og Goldman Sachs (GS) um heimsyfirráð. Sjá einnig hér.

Hann á ekki langt að sækja svona kenningar, þessi gaflaraaríi. Sjáið hvernig hvernig honum kippir í kynið, með því að lesa um karl föður hans hér í ritdómi mínum á eina af hans fyrstu bloggfærslum. Greini ég þar líka frá afa Más Mixa:  

Faðir hans [þ.e. afi Wolfgangs], dr. Franz Mixa (1902-1994), sem starfaði á Íslandi á 3. og 4. áratug 20. aldar gekk nefnilega í nasistaflokkinn þegar þann 16. janúar 1932. Hann var félagi í flokknum númer 782.617. Hann var nasistaembættismaður og tónlistarstjóri í Gau Steiermark frá 1938 til 1943.  Ekki var verið að greina frá þessu í minningargrein um hann árið 1994 í Mogganum. Hann var í þýska hernum og var tekinn höndum og var fangi Frakka fram til 1947 fyrir sakir sem sonur hans þekkir örugglega betur en ég og hann "Jahve". Hann Mixa júníor segir okkur einhvern tíma frá því, þegar hann er búinn að jafna sig.

Þrjár kynslóðir Mixa sem hafa gyðinga á hornum sér. Þetta stoppar víst ekki í sumum ættum.

"Í upphafi tuttugustu aldar var sagt að ekki væri hægt að fara í mikil hernað [sic] án þess að Rothschild fjölskyldan og samstarfsmenn hennar samþykktu að fjármagna það."

Már Wolfgang Mixa  28.9.2011.

Ég get reyndar svarað Má Wolfgang Mixa spurningu hans um hverjir stjórna heiminum. Það gera menn sem hata á sama hátt og hann gerir.

Ritað á liminn

 

Þeir sem skrifa opinberlega á blogg og eru ekki sammála öllu því sem er til vinstri við hægra eystað á Jóni Baldvini Hannibalssyni, hljóta að þekkja Sindra Freysson heimsspeking blaðamann og rithöfund, sem gerir oft athugasemdir hjá þeim, sem hann telur hafa rangar skoðanir á hlutunum í heiminum.

Eins og allir rétthugsandi fór Sindri á fyrirlestur guðsspjallamannsins Chomskys í Háskólabíói í gær. Sindri Freysson greinir frá því á fésbók einhvers staðar, að lýðurinn hafi eftir fyrirlesturinn flykkst að spámanninum. Þarna kepptust lærðir og leikir, ærðir sem veikir við að fá handaálagningu eða áritun Chomskys.

Skyndilega stendur heilagur Chomsky með gervilim í fanginu og tússpenna í hendinni. Straumurinn fór af neongeislabaugnum eitt andartak, og mátti heyra saumnál detta á plastgólfið í bíóinu. Noam mundar svo tússið og krassar CHOMSKY á liminn og tautar,"Well, that´s a first". Varð Sindri Freysson vitni að þessari jarteikn, og hún er smámsaman að komast í heimsfréttirnar.

Það sem Sindri Freysson veit ekki er, að eigandi limsins ætlar aldrei að þvo hann aftur. Það sagði hann þegar hann haltraði út um SV-útganginn. 

Maðurinn, sem sést hér að ofan með Chomsky, sem í sumar hélt því fram opinberlega, að ég væri njósnari Mossad, (og telur mig þar með væntanlega líklegan til að hafa staðið á bak við árásina á Tvíburaturnana), fékk handaálagningu hjá Chomsky. Það hljóta að vera smá sárabætur fyrir að stofnun Palestínska stórríkisins hefur verið frestað vegna veðurs, meðan menn bíða eftir stórsóknum Ottómanska Kalífatsins og þræla Faraósins á eina frjálsa ríkið í Miðausturlöndum?

Áður en Chomsky blessaði lýðinn, blessaði múmínsnáðinn við Tjörnina hann í morgunsólinni.

Maður er nefndur Eliahu ben David Kahn

 

Hann var Ísraelsmaður sem snemma á 7. áratug síðustu aldar rak á fjörur Íslands og skaut þar rótum. Ég veit ekki hvort hann svarar lengur þessu nafni sínu, en það gerði hann að minnst kosti í byrjun 8. áratugarins þegar ég hringdi dyrabjöllunni á húsi hans í Kópavogi. Þá var ég með ávísun í umslagi til hans, sem var merkt þessu ágæta rammhebreska nafni. Eliahu, eða Elías var afar glaður yfir heimsóknum mínum og augun tindruðu í gegnum þykk gleraugun þegar hann tók á móti umslaginu. Ég var sendur með þennan glaðning til hans þegar ég vann sem sendill hjá Ríkisútvarpinu.

Maður þessi, sem þá vann hjá IBM, var einnig tónskáld, og tónskáldið Eliahu Ben David Kahn og önnur tónskáld á Íslandi fengu árlega um áramót einhvern fjárhagslegan glaðning sem sendur var frá Ríkisútvarpinu. Ég veit ekki af hverju eða fyrir hvað, en þetta hefur örugglega ekki verið mikið. Síðar, þegar ég var orðinn eldrauður borgarskæruliði í Menntaskóla, hitti ég og talaði við Elías í Keflavíkurgöngum, þar sem hann spilaði gjarna listavel á akkordíon og var seigur að tala til ungliða með miklum sannfæringarkrafti.

Í dag heitir Eliahu Kahn Elías Davíðsson og ber íslenskt vegabréf og segist vera Palestínumaður og hafnar alfarið tilvistarrétti Ísraelsríkis eins og þar er skrúfað saman í dag. Ég man eftir honum í Vesturbænum í Reykjavík, þegar ég bjó þar um tíma og því miður gat ég aldrei tengt hann Palestínu eins og hann krefst. Hann var ímynd gyðingsins gangandi í mínum augum, þó hann gengi um í of stórri Hekluúlpu og í kínaskóm.

Líkt og ég trúi því ekki að hann sé gjaldgengur Palestínumaður, trúir hann því ekki á að hryðjuverkin þann 11. september 2001 hafi verið framin af öfgafullum múslímum og predikar það á veraldarvefnum. Elías býr nú í Bonn í Þýskalandi og er, að því er mér sýnist, öfgafyllri í skoðunum en nokkru sinni fyrr.

Elías hefur nýlega (sl. júní) ritað: „I Am A Radical Antisemite And Am Proud Of It". Það verður að viðurkennast að þetta kemur mér alls ekki á óvart, en hér, hér, hér, hér, hér, hér er hægt að sjá hvernig hann skýrir þetta viðhorf sitt til Ísrael. Þessi ógeðfellda yfirlýsing hans hefur á tæplega tveimur mánuðum farið um eins og eldur í sinu um heim hinna réttlátu í hatrinu sem höndlað hafa SANNLEIKANN, og þeir geta varla  haldið vatn.

Þegar Simon Wiesenthal stofnunin í Jerúsalem byrjaði árangurslausar tilraunir sínar til að fá mál Eðvald Hinrikssonar tekið upp á Íslandi, mætti Elías eitt sinn vígreifur sem stuðningsmaður hins meinta stríðsglæpamanns á blaðamannafund Efraim Zuroffs, og blandaði eins og fleiri vinstrisinnaðir öfgamenn á Íslandi viðleitni nasistaveiðarans við deiluna við botn Miðjarðarhafs.

Á Meðfylgjandi fyrirlestrum Elíasar Davíðssonar á YouTube upplýsir hann hvernig hópur ungs fólks á Íslandi, sem Elíasi er mjög tíðrætt um, telur hryðjuverkin í Bandaríkjunum vera tilbúning og samsæri. Fólk, sem að eigin sögn getur séð í gegnum svindlnúmer Kananna, gat, þótt furðulega megi virðast,  ekki séð hvert íslenskur efnahagur stefndi fyrir hrunið, ekki frekar en kerfisfræðingurinn Elías Davíðsson.

Elías er einn af stofnendum félagsins Íslands Palestína, en nýlega ásakaði formaður þess félags mig um að vera spæjara fyrir Mossad. Já, þráhyggja er ljótur andskoti, en allt það sem hér er upplýst umfram ávísanir þær sem ég útdeildi á unga aldri er þó ekkert leyndó. Elías gengur hreint til dyra en eflaust má deila um hvernig hann gengur til skógar, ef hann gengur enn í kínaskóm í vetrarkuldum Þýskalands eins og hann gerði í slabbinu í Vesturbænum. Horfið á Elías, því svo fáir hafa gert það og látið mig vita hvað ykkur finnst.

 

17 gyðingar í brunni

 

Fundist hafa leifar 17 manns í brunni einum í bænum Norwich í Austur-Anglíu á Englandi. Talið er nær fullvisst að um beinagrindur gyðinga sé að ræða og að þeir hafi verið myrtir í ofsóknum og kastað í brunninn. Fullorðnum neðst og 11 börnum á aldrinum tveggja til fimmtán ára ofan á. Ég þekki dálítið til í Norwich. Árið 1986 kom ég þar fyrst á skólaferðalagi með deild minni við háskólann í Árósum, þegar ég hafði nýlokið kandídatsprófi. Við gáfum síðar út í lítilli gulri bók fræðilega fyrirlestra okkar sem við héldum við ýmsar miðaldaminjar. Ég meðhöndlaði m.a. sögu gyðinga og leifar eftir fyrsta skeið búsetu þeirra á Bretlandseyjum.

Gyðingar komu snemma til Bretlandseyja, með Vilhjálmi bastarði og Normönnum, og settust að í stærri bæjum landsins, allt norður til Jórvíkur. Um miðja 12. öld var Norwich næststærsta borg Englands og margir gyðingar áttu þar heima. Gyðingar á Bretlandseyjum, eins og víða annars staðar, máttu ekki stunda hvaða vinnu sem var, og voru þess vegna margir í peningaviðskiptum og lánastarfsemi, sem var bæði syndugt og illa séð iðja af kirkjunni, sem sló þó gjarna lán hjá gyðingum. Gyðingar á Bretlandseyjum lánuðu fé til ýmissa mikilvægra framkvæmda á fyrri hluta miðalda, eða þangað þeir allir, um það bil 16.000 að tölu, voru gerðir brottrækir frá Bretlandseyjum þann 18. júlí árið 1290. Eins og annars staðar voru ofsóknir gegn gyðingum algengar á Bretlandseyjum og var tiltölulega auðvelt fyrir skuldunauta gyðinga að snúa lýðnum gegn þeim og hrinda að stað ofsóknum gegn þeim, sem enduðu t.d. með því að 150 þeirra voru brenndir inni í Clifford-Turni í Jórvík árið 1190, eða þeim var kastað í brunna eða þeir brenndir á báli.

Margar heimildir eru til um veru gyðinga í Norwich, bæði  ritaðar og fornleifar. Gyðingar bjuggu við og umhverfis Haymarket-torg, sem er enn í dag aðalmarkaðstorg Norwichborgar. Fornleifarannsóknir hafa staðfest búsetu þeirra þar. Eina gatan á Bretlandseyjum sem ber heitið Synagogue Street er að finna í Norwich. Frægur ketill úr bronsi frá Frakklandi með áletrun á hebresku hefur fundist í Norwich.

Einn fremsti fjármálamaður Bretlands á 12 öld var Eliab, einnig þekktur sem Jurnett, sem lánaði fé til bygginga fjölda kirkna og klaustra. Líklega til að komast hjá því að borga honum, var hann flæmdur úr landi með því að krefjast af honum 6000 mörk og fékk ekki að snúa aftur fyrr en hann hafði greitt 2000 þeirra. Svo ekki hefur öll lánastarfsemi gyðinga verið arðbær, og í sumum tilfellum hefur hún kostað þá lífið og kannski valdið því að þeir fengu vota gröf í brunni í Norwich. 

klikkið tvisvar sinnum á myndina til að sjá hana stærri

Til er skopmynd af Isaak fill Jurnett, syni Eliabs í skattalista Norwich frá 1233, þar sem gyðingar bæjarins eru hæddir og Isaak sýndur sem þríhöfða konungur. Í Norwich er enn til hús sem kallað er Music Hall,sem er talið vera afbökun á Moishe Hall og telja sumir, að húsið sé að grunni til það hús sem Isaak Jurnett bjó í á 13. öld.

Gyðingum í Norwich var kennt um barnaníð og morð árið 1144, þegar 12 ár drengur, Vilhjálmur, hvarf. Þótt aldrei hafi sannast að hann hefði verið myrtur, og líklegra sé, að hann hafi verið grafinn lifandi af ættingjum sínum sem héldu að hann væri látinn, þá komu upp svipaðar ásakanir á hendur gyðingum á næstu árum víðs vegar um Bretland. Vilhjálmur var tekinn í dýrðlinga tölu. Gæti verið, að líkin í brunninum séu afleiðing múgæsingar og hýsteríu sem greip um sig á Bretlandseyjum á 12. öld? Ekki ólíkt og í dag á Íslandi, þar sem rökin eru að barnaníð hljóti að hafi verið framin undir væng kaþólsku kirkjunnar vegna þess að það hefur verið framið í öðrum löndum, var gyðingum kennt um barnahvarf á miðöldum og alveg fram á síðustu öld. Á miðöldum þurfti ekki sannanna við frekar en hjá Guðrúnu Ögmundsdóttur í dag í tengslum við barnaníðingsásakanir á hendur kaþólsku kirkjunni á Íslandi. Nóg var bara að hafa heyrt eitthvað, sannanir skiptu ekki máli.

Þar til nýlega var gyðingum kastað í brunna víðs vegar um Evrópu. Eftir að álfan gerðist siðmenntaðri er orðinn heimsfrægur smellur Borats um að kasta gyðingum í brunna í „heimalandi" hans Kasakstan, sem fékk misjafna dóma í Bandaríkjunum. Ef ekki hefði komið svo góð vatnsveita á Íslandi, hefðu menn líklega verið að kasta fólki í brunna og ásaka það um að hafa stráð glerbrotum í smjörið, sem var t.d. afar vinsæl ásökun í Sovétríkjunum fram undir 1950. Horfið á Borat. Myndin efst er af vísindakonum með hauskúpu gyðings (konu) frá Norwich:

Jesus Christ !!

 

(Allir) gyðingar myrtu ekki Jesús, segir Páfinn í Róm.

Nýlega, eða stuttu eftir að Forseti Íslands heimsótti Vatíkanið með spúsu sinni Dorrit Moussaieff til þess að færa páfa styttu (sjá hér), sendi Páfinn í Róm út það boð til allra safnaða sinna, að gyðingar hefðu ekki myrt Jesúm Krist á föstudaginn langa - eða einhvern annan dag. Þetta kom fyrst fram í fréttatilkynningu um annað bindi bókar páfans um Jesúm frá Nazaret, sem gárungar kalla Ratzinger Guðspallið II.

Íslenskir fjölmiðlar hafa ekki verið iðnir við að segja frá þessu, enda er gyðingahatur eitt af eðalmerkjum margra í blaðamannastétt. Hins vegar var Urban Christian News með þessa frétt undir myndinni hér að ofan af Ólafi, páfa og Mússu.

Þar sem ég er frekar vantrúaður á Jesúm, þó ég afneiti ekki tilvist hans, verð ég að greina frá því að þessi syndaaflausn Páfa er ekki alveg ný af nálinni. Kaþólska kirkjan tilkynnti með Nostra Aetate-yfirlýsingu sinni árið 1965, að gyðingum sem þjóð/trú væri ekki hægt að kenna um dauða Krists, þá eða nú.

Allir vita að á milli "þá og nú" voru milljónir gyðinga pyntaðar og drepnar sem morðingjar "frelsarans".

Benedikt hefur bætt um betur í röksemdafærslum sínum. Ég gluggaði reyndar í bókina um daginn í bókastórmarkaðnum Dussmann í Berlín og hló svo allir í bókabúðinni horfðu á mig. Páfi kemst að þeirri niðurstöðu, í stuttu máli, að það voru aðeins mjög fáir leiðtogar gyðinga í musterinu í Jerúsalem og lítill hópur stuðningsmanna þeirra sem bera fyrst og fremst sök á krossfestingu Jesú.

Ég efa að páfa takist að sanna þessa andstyggilegu ásökun sína á hendur örfáum embættismönnum. Það rétta er að mínu mati: Morðingi Jesú er kirkjan sjálf, þá, nú og þess á milli, er hún hvatti til ofsókna og morða á "morðingjum Jesús". Það þarf engan Sherlock Holmes til að sýna fram á það. Kirkjan sjálf er morðinginn og sökin þeirra, sem henni fylgja. Það er síðasti sannleikurinn sem menn verða að kyngja svo ég hætti að tala um gyðingahatur kristinna manna.

Gyðingar geta ekki hafa myrt mann sem ekki er hægt að sanna að hafi verið til, og jafnvel þótt meintar líkamsleifar hans út um allan heim gætu þakið allan gólfflöt Péturskirkjunnar í Róm. En til þess að komast hjá eðlilegum réttarhöldum reis Jesús upp frá dauðum og steig til himna. Case closed.

Auðvitað er það öðlingslega large af Páfa að kasta þessu margra alda oki af gyðingum. En ég hvet kristna menn til  að lesa grein Geza Vermes fyrrverandi Prófessors í gyðingdómi við háskólann í Oxford sem hann birti í Guardian í síðasta mánuði. Látið ekki páskaeggin standa í ykkur.

Nú bíð ég bara eftir því að Karl biskup geri það sama og Páfinn í Róm og menn hætti að lesa Passíusálmanna sem eru fullir af gyðingahatri þess tíma sem Hallgrímur Pétursson lifði á, sem á auðvitað ekkert erindi til nútímafólks.

Ólafur og Mússa eru búin að gera sitt. En mér finnst Páfi hálfsmeykur við Músku á myndinni hér að ofan. Gæti verið að hún sé komin af Musterisprestum? Vinur minn, kaþólskur og mjög fróður, segir mér að svo sé ekki, og að það sé greinilega hattur Dorritar sem Benedikt Páfa líkar ekki. Hann er ekki ósvipaður hatti kaþólsk prest, í bland við kollhúfu Mússólínis. Þótt kaþólska kirkjan teygi sig langt og viðurkenni nú næstum því sakleysi gyðinga, eru kvenprestar ekki á leiðinni inn í kirkjuna í tíð Ratzís.

Amen eftir hattinum

Blýbiblían - Biblia Plumba(ta) ??

 

Nú segja heimsfjölmiðlar frá blýbiblíu nokkurri, sem á að hafa fundist á mjög afskekktum stað í Jórdaníu. Jössus minn! Ég held mig á mottunni þangað til ég hef séð og lesið meira. Heilar 70 "bækur" úr blýi, sem bundnar eru með blýþræði, og sumar innsiglaðar, hafa fundist - að sögn.  Blýbækurnar eru einnig skreyttar með ýmsum gyðinglegum táknum. Sumir halda því jafnvel fram, að bækurnar séu fyrstu lýsingarnar á kristni og krossfestingu Jesú. Blýplötur, sem skrifað var á með stýl (stylus), voru algengar meðal Rómverja og annarra á tímum Jesú Jósefssonar Guðssonar, en mér sýnist af þeim fáu myndum sem hafa verið sýndar okkur af þessum blýbókum, að stafir, tákn og myndir í þeim séu þrykkt á blýið. Í Jobsbók segir:  "með járnmeitli og blýi, höggvin í klett um aldur og ævi."

 

Myndefnið er gyðinglegt, og svo er að sögn líka kross í einni bókinni, sem er ekki kross heldur T (Tau-kross)

Kjölurinn gæti hafa verið settur á í bóksölu stúdenta - í Jerúsalem.

 

Fyrir u.þ.b. 12. árum keypti safnari nokkur í Sviss 90 sm langa steinhellu af jórdönskum forngripasala (sjá hér). Steinn sá er með frásögn frá tímum Heródesar, og segir þar frá Messíasi nokkrum sem hét Símon, sem reis upp til himna á 3. degi. Mér finnst ég ekki hafa heyrt mikið um þessa steinhellu nýlega. En ef einhver Messías, sem reis upp á 3. degi, var á ferð og flugi á undan honum Jesús smiðssyni frá Nasaret, er ég hræddur um að ég verði að fá skýringar kristinna manna sem hafa vit á slíkum himnaferðum. Var Jesús plagíat og eftirherma? Hér er hægt að lesa ýmislegt fróðlegt um steininn sem segir frá Símoni Messíasi.

Messías er, eins og þið vitið öll, enn ekki kominn, en það er von á honum - er mér sagt.

Meira lestravert, meðan ég held í minn vafa og bíð eftir messíasi:

http://www.scribd.com/doc/51540533/Lead-Plates-Press-Release

http://neilsilberman.wordpress.com/

http://thebiblicalworld.blogspot.com/2011/03/new-manuscripts-detailing-last-years-of.html

Skreyti og letur í blýbiflíunni frá Jórdaníu - Trúi þessu ekki fyrr en ég má lesa bækurnar á Borgarbókasafninu.

Elstu rit um kristni fundin?