Svín og fávitar í Finnlandi

Þessi stuttmynd frá Finnlandi talar sinni eigin svínatungu. Myndin er reyndar hluti af samnorrænu verkefni.

Hvað ungum Finnum vill til með þessu ógeðfellda uppátæki, að grilla svínakjöt og bacon fyrir framan afganskan flóttamann sem er í hungurverkfalli fyrir framan finnska þinghúsið, veit ég ekki. Ef þetta er húmor, er hann sjúkur. Það er greinilega eitthvað að í finnsku samfélagi. Þetta minnir á frumstætt fólk á Íslandi sem segist ætla að grafa svín í grunn nýrrar mosku. Er ekki nóg móðgun, að slík svínmenni séu til?

Afganski flóttamaðurinn, sem er með glært augnaráð þess sem sveltur, nýtir sér hitann frá grilli svínanna, sem éta og drekka fyrir framan hungraðan manninn, sem berst fyrir tilverurétti sínum. Svo þegar pattaralegu finnsku drengirnir eru búnir að éta nægju sýna, brýst sýndarfýsn þeirra fram í ljósum logum og þeir fara að spúa eldi, berrassa sig og hlaupa nektarhlaup umhverfis þinghúsið sem ber hið fagra nafn Eduskunta.

Þetta er greinilega toppurinn á finnskri og Norðurlandamenningunni í dag. Finnland er víst ESB-land.

Heimildafölsun í skýrslu rannsóknarnefndar

?

Í þeirri lýðskrumsumræðu sem nú fer fram um meint og sönnuð afbrot meðal lærðra kaþólikka á Íslandi, er sorglegt að sjá óvandaða fréttamennsku á RÚV. En að vissu leyti má skýra þennan fréttaflutning með ónákvæmum vinnubrögðum skýrsluhöfunda rannsóknarnefndarinnar.

Því er m.a. haldið fram, að meint fórnarlamb séra Georges, sem kölluð er A í skýrslunni og sem krefst nú skaðabóta, hafi orðið fyrir kynferðisofbeldi af hendi séra Georgs.

Því er haldið fram í skýrslunni, að faðir A hafi farið á fund Jóhannesar Gunnarssonar biskups og það apa fjölmiðlar eftir skýrslunni. Þetta er einfaldlega ekki rétt.

Í Fréttatímanum í júní 2011 hélt A því fram að faðir hennar hafi farið á fund Hinriks Frehens biskups. Ég benti á bloggi mín á, að það og annað í framburði A gæti ekki staðist. Þær upplýsingar fékk rannsóknarnefndin reyndar frá mér, af bloggum mínum (sjá hér  og hér og hér) en hefur ekki fyrir því að nefna það. Faðir A gæti ekki hafa farið á fund Frehens, því þegar Frehen kom til Íslands þá dvaldi A hjá fjölskyldu sinni í Ungverjalandi. Samt breytir nefndin athugasemdalaus Hinrik Frehen i Jóhannes Gunnarsson án nokkurra skýringa, nema því sem kemur fram á blaðsíðu 73. Hvers konar vinnubrögð eru það?

Á góðri íslensku er það kallað heimildafölsun.

Ég er kominn á þá skoðun að Hjördís Hákonardóttir og nefnd hennar hafi jafnvel valdið meiri skaða fyrir Kaþólsku kirkjuna á Íslandi en séra George. Sekt hans er ekki sönnuð, en forkastanleg vinnubrögð Hjördísar og félaga liggja fyrir svart á hvítu.

Mér gæti svo sem manna mest verið algjörlega sama um kaþólsku kirkjuna, en mér bíður við fólki sem matar skrílslega umræðu með óvönduðum vinnubrögðum.  Það er mínu mati einn versti glæpur sem hægt er að fremja.

Ef A hefur breytt fyrri framburð sínum, þá ber nefndinni auðvitað að nefna það sérstaklega, því það lýsir vitaskuld vandamáli fyrir trúverðugleika A.

Skýrsla rannsóknarnefndarinnar er klámhögg

Ég hef fengið skýrslu rannsóknarnefndarinnar Kaþólsku kirkjunnar í hendur og er búinn að hraðlesa hluta hennar. Gagnstætt því sem ég bjóst við í eintómum hégóma mínum, þá hefur nefndin auðvitað engan áhuga haft á æskuminningum mínum og skrifum, þótt skrif mín hér á blogginu um málið staðfesti margt það sem kemur fram við nánari athugun á framburði sumra vitnanna, framburði sem stenst ekki nánari rannsókn, eða er ekki hægt að staðfesta.

Ég greindi fyrr í dag frá þeim grun mínum, að Jóhannes Gijsen fyrrv. biskup hefði orðið einhvers konar vitni í málinu. Það má teljast afar óeðlilegt, en greinilegt er þó að frásagnir Gijsens stangast á við minni annarra lærðra innan kaþólsku kirkjunnar.

Nefndin kemst svo að þessari niðurstöðu (bls. 108):

"Með vísan til alls ofangreinds verður rannsóknarnefndin að telja óvarlegt að álykta nokkuð um efni ásakana eða viðbrögð við þeim fyrr en kemur að árinu 1988".

Þetta er vissulega mjög viturleg og rökrétt niðurstaða, en verður aðeins að einhvers konar stílbragði. Henni er alls ekki fylgt sem skyldi. Hvert sinn sem því er haldið fram að yfirmenn Georgs hafi brugðist skyldu sinni, er vitaskuld gefið í skyn að ásökuninni sé trúað. Það er ekki það sama að telja sér óvarlegt að álykta um efni ásakananna eða viðbrögðin við þeim fyrir 1988.

Greinilegt er að eitthvað ósætti hefur verið innan nefndarinnar um ályktun. Því það er í raun er engin ályktun, heldur mikið af mótsögnum og skildir eru eftir lausir endar, sem er hægt að hnýta á ýmsan hátt, eftir því sem mönnum hentar. En uppi stendur áminning til stjórnenda kirkjunnar um eitthvað sem þeir tóku ekki á, þótt maður geti ekki sannað hvað það var. Þannig niðurstaða er  ekkert annað en klámhögg.

Ég sé strax að frásögn A (bls. 100), sem enginn getur farið villur vegu um hver er, stangast á við það sem "A", sem hélt því fram að hún hefði orðið fyrir barðinu á séra George, tjáði Fréttatímanum árið 2011. En í skýrslunni er ekki greint frá þeim hrópandi mótsögnum sem voru í frásögnum A í fjölmiðlum.

Skýrslan er einnig full af einkennilegum setningum og övönduðu máli, eins og t.d. á bls. 103:

Borið var á hinn bóginn að A hafi sagt séra Davíð Tencer frá ofbeldi af hálfu séra George árið 2007 þar sem hann var staddur í verslun.

Hvernig á maður að skilja þetta rugl? Var A að halda því fram að séra George hefði haft í frammi ofbeldi við sig í verslun árið 2007. Eða sagði A Davíð Tencer frá því árið 2007, að George hefði beitt sig ofbeldi, þegar A hitti Tencer í versluninni? Hvað á maður að halda? Las enginn þetta yfir? Í svo mikilvægum skýrslum verða menn að skrifa skiljanlegt mál.

Þessa skýrslu verður vitaskuld að endurrita, svo hún sé ekki ruglingslegt plagg á kjánalegu og illa ígrunduðu lagamáli. Öllu verður að lýsa faglega með heimildarýnisaðferðum, t.d. hvað stangast á í frásögn vitna, trúnaðarmanna og við það sem kemur fram í öðrum upplýsingum, til að mynda barna sem dvöldu í Riftúni, sumardvalarheimili Kaþólsku kirkjunnar, og svo og barna í Landakotsskóla.

Nú, þegar í ljós er komið, að vart stendur steinn yfir stein í frásögnum meintra þolanda frá því fyrir 1988, sem hægt er að álykta um á rökrænan og vitrænan hátt, að nöfn þessa fólks sem setti fram ásakanirnar er alveg eins hægt að birta eins og nöfn meintra gerenda.

En eitt er víst, sumir íslenskir fjölmiðlar eru þegar búnir að fella sinn dóm og einnig fjöldi manns sem ekki hefur lesið skýrsluna, en sem hatar kirkju og trú með svo miklum krafti, að hvaða áfellidómur sem er verður að vatni á hatursmyllu þess.

Lesið einnig færslu mína frá því fyrr í dag, sem ég kallaði "Kirkjunauðgun?"

Kirkjunauðgun?

 

Þegar Rannsóknarnefnd Kaþólsku kirkjunnar hóf störf sín í fyrra til að kanna ásakanir um kynferðisglæpi og mannvonsku á hendur starfsmönnum kirkjunnar, hafði ég samband við nefndina og lét henni í té upplýsingar sem ég tel skipta máli.

Ég hafði á þessu bloggi fyrstur manna skrifað opinberleg um mannvonsku Margrétar Müller, sem var nefnd til sögunnar sem illvirki sumarið 2011, þegar ásakanirnar á henni og séra George birtust í Fréttatímanum í júní 2011. Ég skrifaði ég nokkra pistla á bloggi mínu sem lesa má hér

Upphaflega kom þessi færsla:

https://www.postdoc.blog.is/blog/postdoc/entry/889641/ (skrifuð 4.6. 2009)

https://www.postdoc.blog.is/blog/postdoc/entry/1174389/ (skrifað 17.6.2011)
https://www.postdoc.blog.is/blog/postdoc/entry/1174980/ (skrifað 20.6.2011)
https://www.postdoc.blog.is/blog/postdoc/entry/1175282/ (skrifað 22.6.2011)
https://www.postdoc.blog.is/blog/postdoc/entry/1175499/(skrifað 23.6.2011)
https://www.postdoc.blog.is/blog/postdoc/entry/1176337/ (skrifað 29.6.2011)
https://www.postdoc.blog.is/blog/postdoc/entry/1176705/  (skrifað 29.6. 2011)
https://www.postdoc.blog.is/blog/postdoc/entry/1176962/ (skrifað 1.7.2011)
https://www.postdoc.blog.is/blog/postdoc/entry/1177576/  (skrifað 4.7.2011)

Ég var sem barn í sumarbúðum Kaþólsku kirkjunnar, bæði í Stykkishólmi og í Riftúni, þó svo að ég sé ekki kaþólikki. Í Stykkishólmi var ég mjög ungur og þótti gott að vera, en allt öðruvísi var vistin í Riftúni. Það var hreint helvíti á jörðu fyrir sum börnin. Ég er líklega eini maðurinn sem á enn bréfviðskipti við móður sína frá þessum tíma í sumarbúðunum. Þar lýsi ég æ ofan í æ óskum mínum um að komast burtu frá Riftúni. Ég skrifaði meira en flest börn og gekk undir heitinu "spekingurinn" í Riftúni, sem var ekki það versta sem maður varð fyrir þar. Bréf mín og óskir um að komast heim voru vegna ofsókna Margrétar Müller i minn garð. Mörgum börnum leið mjög illa vegna hennar.

Ég bjóst við því að fá skýrsluna í hendur, þar sem ég veitti nefndinni upplýsingar. Nú er skýrslan komin og mega allir fjölmiðlar fá skýrsluna, en ekki maður sem gaf nefndinni upplýsingar.

Og þannig sem RÚV/Sjónvarp upplýsti um skýrsluna í kvöldfréttum 2. nóvember 2009, þá mætta skilja niðurstöðuna þannig að búið sé að dæma tvo einstaklinga fyrir glæpi.

Alvarlegri eru vissulega ásakanir þeirra sem urðu fyrir kynferðislegu ofbeldi þeirra tveggja erlendu starfsmanna kirkjunnar sem ákveðið hefur verið að nefna og setja á fórnaraltari nefndarinnar. En hve vel var framburður þeirra rannsakaður. Ég fann  mótsagnir í framburði eins aðila og greindi frá því á bloggi mínu í fyrra.

Ekki varð ég persónulega eða neinn sem ég þekki fyrir aðkasti, hvorki kynferðislegu né öðru ofbeldi af höndum sér Georges. Börn í Riftúni leituðu til hans í vandræðum sínum. En kannski er ekki greint frá frásögnum mínum í skýrslunni.

Ég hef beðið nefndina um skýrsluna, svo ég geti séð hvort nefndin hafi notað þær upplýsingar sem sendi henni.  Einhver vandkvæði virðast á því og er mér bent á að kaþólska kirkjan hafi ekki birt skýrsluna á heimasíðu sinni. Er það virkilega fyrirstaðan fyrir því að ég geti ekki fengið skýrsluna?

Hér má lesa bréfaviðskipti mín við nefndina, sem nú að einhverjum ástæðum í stökustu erfiðleikum með að láta mé í té skýrslu sína.

Johnnes Gijsen sem vitni ?

Mér sýnist að fjölmiðlar, sem hafa fengið skýrsluna, geri mikið úr þætti Jóhannesar Gijsens biskups og hann er greinilega orðið eitt aðalvitni nefndarinnar. Sjálfur hefur Gijsen, sem nú húkir í ellinni í Karmelítaklaustri í Hollandi, legið undir ásökunum um kynferðisafbrot. Hann er samt orðið vitni um séra störf séra Georges. Getur það talist eðlilegt? 

Rannsóknarnefnd um kynferðisafbrot kaþólsku kirkjunnar í Hollandi komst að þeirri niðurstöðu, að meint afbrot Gijsens biskups er hann vann við kaþólskan prestlingaskóla í Rolduc í Hollandi hefði "tæknilega" séð ekki verið kynferðisglæpir. Gijsen er sagður hafa legið á gægjum og notið þess er skólapiltar fróuðu sér er hann var svefnsalsvörður í Rolduc. 

Sjálfur neitaði Gijsen öllum ásökunum fyrrv. nema um gægjur og afbrigðilega kynhegðun. Við þekkjum mannlegt eðli, sem biskupar geta líka haft, og þekkt er einnig það fyrirbæri að þvo hendur sínar og þurrka með því að dæma samferðamenn sína fyrir sama glæp eða verri en maður sjálfur hefur framið. Þótt "glæpur" Gijsens sé vissulega ekki sannaður á hann, hefur Gijsen biskup hefur sannarlega gert sig sekan um rætið gyðingahatur á 9. áratug síðustu aldar.

Johannes Gijsen. Hvernig má vera að svo umdeildur einstaklingur sem hann er, sé orðinn að vitni í skýrslu um undirmenn sína sem hann lagði fæð á?

Gijsen er kannski ekki áreiðanlegasta vitnið um misferli annarra og afbrigðilega kynhegðun, þar sem hann hefur verið ásakaður um hið sama. En svo virðist að dómgreind íslensku nefndarinnar sé þannig farið að meðlimir hennar telji svo vera. Þeir hafa sent einhvern til að heimsækja karlinn eða tala við hann í síma. 

Hér langar mig að benda á þátt í þáttaröðinni Andere Tijden í Hollandi, sem einvörðungu fjallar um hinn umdeilda Johannes Gijsen. Mæli með þvi að nefndin kynni sér innihaldið og t.d. það sem John Jansen segir þegar 14,23 mínútur eru liðnar af þættinum. (Sjá: http://www.geschiedenis24.nl/andere-tijden/afleveringen/2007-2008/Bisschop-Gijsen.html: Aðrar kynningar á Gijsen biskupi er að finna á YouTube, m.a. þessi : http://www.youtube.com/watch?v=UX4MjpfoP1k).

Öruggt er að kynhneigð Gijsens biskups var þegar þekkt á árunum 1979-81, þegar punk-hljómsveitin Disease söng um preláta þennan.

Myndin efst er af Séra George og Gijsen biskupi. Þeim kom aldrei vel saman. Eru frásagnir hatursmanna hver um annan vel til þess fallnar að gefa álit í skýrslu um meint glæpsamlegt athæfi þess sem látinn er? Gijsen incompetentus est, að mínu mati og kannski líka rannsóknarnefndin íslenska? En ekki má gleyma því að núverandi Páfi var stuðningsmaður Gijsens í stormviðri því sem Gijsen olli í starfi sínu sem biskupi Roermond í Hollandi.

Margoft hefur maður heyrt sögusagnir af íslenskum þjónum kaþólsku kirkjunnar á nútíma, og jafnvel nokkrar eins ljótar og af útlendingunum Séra George og Margrétu Müller. Voru íslenskir þjónar kirkjunnar ekki rannsakaðir af rannsóknarnefndinni? Eða þótti hentugt að notast við tvo dauða útlendinga til að lenda málinu? 

Viðbrögð núverandi biskups á Íslandi, sem er í eins konar útlegð á Íslandi fyrir skoðanir sínar um Miðausturlönd, eru eftir þeim forskriftum sem Vatíkanið hefur gefið. Samkvæmt þeim reglum getur kirkjan sætt sig við að eyðileggja mannorð einstakra manna, þó svo að engar sannanir séu fyrir sekt þeirra. Betra er samkvæmt þessari doktrínu að fórna einum en allri kirkjunni. Ekki held ég að þessi fílósófía gagni Kaþólsku kirkjunni mikið.

Vona ég að rannsóknarnefndin sendi mér nú skýrslu sína sem allra fyrst, svo ég sjái hvernig hún hefur unnið.

Helförin í lit

 

Myndabanki LIFE Magzine hefur nýlega birt ljósmyndir í lit úr helförinni gegn gyðingum. LIFE eignaðist árið 1965 ljósmyndir sem ljósmyndarinn Hugo Jaeger tók. Jaeger var einn af uppáhaldsljósmyndurum Hitlers vegna þess að Jaeger tók myndir í lit.

Í stríðslok gróf Jaeger margt litmynda sinna niður í 10 stórum glerkrukkum í námunda við München, en árið 1955, þegar hann var greinilega farinn að sakna litríkrar ímyndar foringjans, gróf hann filmurnar upp aftur. Árið 1965 seldi hann Life Magazine litmyndirnar sínar.

Litmyndir af Hitler, teknar af Jaeger, fóru fyrst að birtast upp úr 2005 (í Spiegel á netinu) og 2009 (á www.life.time.com.)  En það var ekki fyrr en nýlega, að LIFE sá ástæðu til að sýna almenningi alla litmyndadaröð Jaegers frá gettóunum í Kutno og Warsjá í Póllandi frá 1939 og 1940. Þær eru frá sama tíma og Gunnar Gunnarson nasisti og rithöfundur var staddur hjá Hitler og annar uppáhaldsljósmyndari Hitlers, Heinrich Hoffmann, eilífaði þá stund.

Fegurð í eymdinni. Kona í Kutno 1939.

Momma Madonna, Kutno 1939.

 

Ég birti aðeins þrjár af varðveittum myndum Jaegers hér, og vonast til að sem flestir fari inn á vefsíðu LIFE til að sjá Helförina í lit. Helförin breytist þó lítið í Agfachrome eða Kodakcolor.

Um leið leyfi ég mér að minna öllu "réttláta" fólkinu á Íslandi á hótelupplýsingar frá Gaza (sjá hér). Fólki, sem gert hefur það að iðju sinni að að líkja gettóum sem gyðingum var smalað í við hið sjúklega gæluverkefni sitt á Gaza. Almennt siðleysi er mjög ríkt hjá fólki á vinstri vængnum á Íslandi. Þetta réttláta og hreina fólk á mjög auðvelt með að loka augunum fyrir sannleikanum og staðreyndum. Oft minnir þess sjálfblekking þeirra á sams konar sjálfblekkingu nasista, t.d. hér um árið þegar háskólaborgarar í Reykjavík söfnuðu undirskriftum til að varna þjóðernishreinsunum sem þeir töldu að Ísraelsríki stæði fyrir. Stórmenni eins og Gísli Gunnarsson, Helgi Þorláksson og Gunnar Karlsson, og sömuleiðis mannfræðiprófessorinn Unnur Dís Skaptadóttir og einhver starfsmaður stofnunar Vigdísar Finnbogadóttur söfnuðu undirskrifum. Hér, hér og hér getið þið séð nöfn sumra hatursmanna Ísraels sem hata og hafa hatað innan veggja Háskóla Íslands á fullum launum, því hatrið er ein aðalfræðigrein margra hugvísindamanna.

Kerlingabækur í kvenrembuþjóðfélagi

 

Tæpri viku eftir að öllum Íslendingum varð það ljóst, að allar sögusagnirnar sem komist höfðu á kreik um hvarf og meint morð á Rögnu Esther Sigurðardóttur (sem síðar hét Radna Esther Isholm Vickers), er blaðið The Oregonian í Oregon-fylki í Bandaríkjunum með frásögn og sannleikann um örlög Rögnu.

Blaðamaðurinn Anne Saker á The Oregonian gerði í fyrra óhemjumikið úr morðórum Melissu Gavin. Melissa hefur teflt fram þeirri sögu, að faðir sinn hefði myrt Rögnu Esther með köldu blóði. Anne Saker hefur sem betur fer ekki velt sér upp úr þeim órum í þetta sinn og í staðinn hlutað á Lillý Valgerði Oddsdóttur sem hefur unnið ómetanlegt og óeigingjarnt starf fyrir ættingja Rögnu af hreinni samkennd. Anne Saker hefur einnig að ósk dóttur Rögnu, Lou Ann LeMaster, ákveðið að nefna ekki bók Melissu sem fjallar um morð sem aldrei átti sér stað. Fólk getur auðvitað ekki myrt fólk í bókum og komist upp með það.

Ég fæ heldur ekki skilið, hvernig fólk getur fengið sig til að þéna á sölu bókar, þar sem nafngrind er kona sem dó árið 2002, og sögð hafa verið myrt með hnífi á 6. áratug 20. Það er ekki eðlilegt. En sumir fjölskyldumeðlimir Rögnu á Íslandi tóku ekki annað í mál og frábáðu sér aðstoðar fólks sem að lokum tókst að finna hið sanna í málinu. Þeir sem drógu morðtilgátur í vafa voru húðskammaðir.

Bækur um fantasíumorð, sem ættingjar þess myrta frábiðja sér útgáfu á, ber manni ekki að kaupa, því það er spilað á ljótar kenndir. Græðgin er rétt handan við hornið.

RÚV/Sjónvarp hefur svo sannarlega enn einu sinni sýnt sína verstu hlið. En fréttamenn þar kynntu bókina með morðákærunni rækilega, daginn eftir að greint hefur verið frá því að morðið í bókinni hefur aldrei átt sér stað. Höfundurinn kom líka fram í ókeypis bókakynningu í Kastljósi. 

Allt þetta mál er svo siðlaust, að það tekur engu tali. En kjarni málsins er, að fyrir fjölda Íslendinga er það trúarbrögð að Kaninn, sem kom í stað Hitlers (sem sumir Stóríslendingar þráðu miklu frekar en Tjalla og Kana), hafi verið vondur. Og ef maður er kona í þokkabót er ekkert sjálfsagðara en að trúa því að vondur Kani hafi  myrt íslenska konu sína. Þeir elskuðu þær út af lífinu. Kanar og karlar  eru sannanlega með því versta á Íslandi og það er veiðileyfi á slík fyrirbæri í íslensku þjóðfélagi sem verður meira og meira matríarkalt og estrógent. Í slíkum þjóðfélögum þrífst kvenpeningurinn á ljótum bókmenntum um vonda karla og Kana, því konur eru víst svo friðsamar. Algjört dauðaklám selst grimmt og konur gerast vinir „myrtra" kvenna á Facebook Rögnu Estherar Sigurðardóttur, Bdvrr  Allar elítur hafa eitthvað á hornum sér og eru konur engin undantekning. Nú vitið þið það. Jafnvel þessi karlremba hefur fengið nóg.

 

Indíánar og sifjaspell eiga líka sök á örlögunum

Í nýjast tölublaði Fréttatímans er eftirfarandi haft eftir höfundi bókarinnar þar sem Ragna er myrt en þar sem hún lýsir einnig hræðilegri sögu sinni af sifjaspelli:

"Melissa rekur þessa sifjaspellshefð langt aftur í tímann en í æðum hennar rennur Cherokee-indíánablóð sem hún erfði frá föður sínum. „Þegar verið var að flytja Cherokee-indíánanna á verndarsvæðin 1838 sluppu einhverjir þeirra á leiðinni, þar á meðal forfeður mínir, og settust að hjá landnemum. Og þar hófst sifjaspelllið til þess að halda kynstofninum hreinum. Þetta þróaðist svo kynslóð eftir kynslóð og hefur náð skelfilegu hámarki í föður mínum."

Ekki veit ég hvort þetta kemur fram í bókinni sem á að selja á Íslandi í óþökk dóttur myrta "fórnalambsins" í bókinni. En þetta er skelfileg yfirlýsing. Ef Melissa Gavin telur að sifjaspell sé til þess fallið að halda "kynstofni hreinum", hefur hún varla stundað hrossrækt eins og hún heldur fram.

Nú er búið að loka Facebook Rögnu myrtu, en hér er mynd af henni þegar hún varðaði enn ekki við lög. Hægt er að stækka með því að klikka á myndina:

Ótakmarkað vald Sigurðar Líndals

Samfylkingin ærist nú mikinn eftir sigur Ólafs Ragnars í forsetakosningunum. Svo mikið er fárast, að sumir telja sig til knúna að hafa samband við hinn alvitra.

Hvernig menn treysta mati manns sem stolið hefur upphafrétti á ljósmyndum í bækur sem hann ritstýrði, skil ég ekki?* Ég treysti ekki smákrimmum sem stilla sér upp fyrir framan bókahillur og þykjast fullir af hinum endanlega sannleika. Veit ég að Líndal hefur nærri fellt afburðastúdenta á munnlegum prófum í réttarsögu, ef stúdentinn leyfðir sér að minnast ekki á ómarktækar niðurstöður Sigurðar. Ég gef nú ekki mikið fyrir álit slíkra hégómlegra smásála.

Hve lengi á að leita álits Sigurðar Líndals? Tjah, ég er hræddur um að jafnvel eftir að Líndal er allur muni ákveðnar týpur ganga um og tala um hvað  „Sigurður Líndal hefði álitið" og hvað "Líndal hefði sagt". Líndal er orðinn stofnun hjá fólki sem getur ekki hugsað sjálfstætt. „Líndal segir, „Líndal álítur", "Líndal hér og Líndal þar".

Maður, sem lýsir því yfir, að þjóðin skilji ekki mál sem stungið er upp á að setja í þjóðaratkvæðagreiðslu, er andstæðingur lýðræðis. Mönnum, sem treysta ekki fólkinu, er ekki treystandi fyrir lögunum sem vernda eiga fólkið.

Á ekki einhver helgan stein sem Sigurður getur sest í?

*Myndir sem ég keypti fyrir eigið fé til að nota við fræðigrein eftir mig voru notaðar í leyfisleysi í Sögu Íslands, án þess að ritstjórn þeirrar ritraðar fengi leyfi eða greindi frá uppruna myndanna og höfundarétti.

Réttlæting á hatrinu í Passíusálmunum

Mikil umræða hefur orðið um gagnrýni Simon Wiesenthal Stofnunarinnar á Passíusálmana og lestur þeirra í RÚV. Ég greindi frá gagrýninni á hinu bloggi mínu, Fornleifi, sem fjallar um ýmis konar forneskju eins og til dæmis Passíusálmana. Ég sé mjög mismunandi réttlætingu hjá mönnum á því af hverju þeir telja Passíusálmana fallegan og hreinan trúarboðskap, þótt gyðingar telji sálmana haturssöng í sinn garð. Einn maður hefur t.d. vænt mig um Íslendingahatur og rasisma vegna þess að ég tel sálmana tímaskekkju. Annar vill berja mig með naglspýtu með 5 tommu nagla á Lækjatorgi.

Á Íslandi ætlast menn til þess að starf Simon Wiesenthals Stofnunarinnar (SWC) séu nasistaveiðar. Starf SWC hefur reyndar aldrei einvörðungu falist í því að leita uppi stríðsglæpamenn, líkt og Jóhann og aðrir virðast halda, heldur berst stofnunin einnig við það hatur sem gerði venjulega menn að böðlum milljóna manna í Síðari heimsstyrjöld. Barátta og stríð gegn þessu hatri og öðrum mannréttindarbrotum er aðalverkefni stofnunarinnar, barátta fyrir sannleikanum og helfararafneitun annað, en nasistaveiðar eru svo að segja að renna sitt skeið. Eftir nokkur ár eru þeir glæpamenn sem sumar ESB-stjórnir Austur-Evrópu hafa friðað farnir til helvítis. 

Röksemdir aðventistaprests 

Á Fornleifi skrifar meðal annarra Jóhann Magnús Þorvaldsson aðventistaprestur athugasemd (nr. 57) til að sýna fram á villu SWC-stofnunarinnar og ágæti Passíusálmanna. Jóhann er fyrrverandi prestur Sjöunda Dags Aðventista:

"Tengdafaðir minn, sem var gestgjafi í litlu þorpi í Vestur Þýskalandi á stríðsárunum, var sjálfur í lífshættu vegna þess að hann faldi gyðingafjölskyldu á flótta. Konan mín mundi vel eftir þessari fjölskyldu sem hún aðstoðaði við að fela. Ég bar mikla virðingu fyrir þeim fyrir þetta þegar ég seinna heimsótti þennan stað. " 

Kreye var ættarnafn konu Jóhanns, Irmgard, en hún lést árið 2005 í Noregi. Hafa góðverk Kreye fjölskyldunnar í garð gyðinga verið skráð einhvers staðar? Vissulega! Af veraldarvefnum þekki ég bók eftir Eric nokkurn Kreye, sem var meðlimur í Hitler Jugend, en hann flutti eftir stríð til Bandaríkjanna. Bókin ber titilinn Under the Blood Banner: The Story of a Hitler Youth. Eric Kreye er sjöunda dags aðventisti eins og Jóhann M Þorvaldsson mágur hans og leiðtogi "kirkju" í húsnæði High School Pharmacy í smábæ nokkrum, Estacada, í Oregonfylki.

Af forsíðu bókar Kreyes

 

Og þegar við lesum sögu Erics Kreye, þar sem kemur við sögu  Kreye systir hans, finn ég ekkert um það hvernig Eric, bróðir Irmgards giftist gyðingi eins og Jóhann heldur fram. Faðir þeirra systkina, eigandi Hölscher Gasthaus í Unsen skammt frá Bielefeld í Þýskalandi var meðlimur í Gestapo (sjá hér), en er sagður hafa haft gyðinginn Prófessor Erhardt og konu hans hjá sér am Gasthof. Því er meira að segja haldið fram, að Frau Erhardt hafi komið með dóttur sína Júlíu mikið veika og falið hana í kolageymslu Kreye fjölskyldunnar meðan á loftárásum stóð á stórborgina (Hannover?). Uppáhaldsfrænka Erics var meira að segja gyðingur samkvæmt bókinni (sjá hér).

Lesið bók Kreye hér og hér, sem er athyglisverð lesning.

Kreye, faðir Erics og Irmgards vann um tíma hjá Gestapo í Hameln. En í Hameln var aðeins rekin ein stofnun Gestapo, illræmt fangelsi þar sem fólk var svelt myrt. Þetta hefur sérfræðingur í Hameln sem ég þekki greint mér frá. Gyðingar, Hollendingar, Danir, Tékkar, Pólverjar, Frakkar, kommúnistar og samkynhneigðir voru í þessu fangelsi á stríðsárunum. Ef Herr Kreye hefur unnið fyrir Gestapo í Hameln hefur hann unnið í þessu illræmda fangelsi. Hitler Jugend, sem Eric Kreye var meðlimur í var reyndar stofnað í Hameln árið 1930.

Í Bielefeld, þar sem Kreye átti ættingja, var safnað saman gyðingum af elli- og sjúkraheimilum í nágrenninu. Gamla fólkið var svelt í hel í fangabúðunum Schlosshof í bænum Bielefeld. Á meðan fór Eric Kreye með niðursoðinn mat til ættingja í Bielefeld.

Eric Kreye, sem hefur tekið sér mörg skáldaleyfi, en hefur skrifað opinskáa bók. Hún og meint hjálp Kreye fjölskyldunnar við gyðinga réttlætir hins vegar ekki Passíusálmana. Það sem sagt er um hjálp við gyðinga í bókinni stenst ekki athugun, og bókin verður að flokkast til þeirra þúsunda af lýsingum afkomenda Þjóðverja stríðsáranna sem á seinni árum hafa keppst við að halda því ranglega fram að foreldrar þeirrar eða afar og ömmur hafi bjargað gyðingum. Ef svo margir hefðu í raun hjálpað gyðingum, þá hefði líklegast aldrei orðið nein Helför. Bók Harald Welzer "Opa war kein Nazi" lýsir þessum heilkennum sumra Þjóðverja.

Söguhetjan, Eric Kreye, bróðir Irmgard (sem ég tel víst að hafi verið kona Jóhanns Aðventistaprests) gerðist síðar sjöunda dags aðventisti í Bandaríkjunum.

Sjöunda Dags Aðventistar í Þýskalandi voru ekki frægir fyrir hjálp sína við Gyðinga, þó svo að ég útiloki ekki að góðir einstaklingar í meðal aðventista hafi verið miklar hjálparhellur. Gyðingar sem tekið höfðu trú þína, Jóhann, voru meira að segja framseldir af "trúbræðrum" sínum, 7. dags aðventistum, í hendur nasista!

SWC leitar að sannleikanum. Sá Jesús, sem Jóhann hefur um langan tíma kennt trúna á, kenndi einnig mönnum að hafa sannleikann að leiðarljósi. Eric Kreye, sonur Gasthaus-eigandans sem var í Gestapo, sagði einnig sögu sem ég vona að sé sönn. Hann komst til BNA í stað gyðinganna sem neitað var um landvist þar.

Hallgrímur Pétursson sagði ekki sanna sögu af gyðingum í Passíusálmunum og því mótmæla gyðingar í dag. Það er engin ástæða til að segja glansmyndasögur í anda aðventista ef þær eru ósannar, til þess eins að réttlæta Passíusálmana. En Sálmarnir innihalda, nú sem fyrr, hatur í garð gyðinga. Það er staðreynd.

Ef Íslendingar vilja hylla slíka menningu, þá þeir um það. En það verður ekki gert án kröftugra mótmæla. 

Gasthaus Kreye-fjölskyldunnar i þorpinu Unsen (nærri Hameln og Hannover) eins og húsið lítur út í dag.

Herr Kreye gestgjafi i Unsen, sem samkvæmt bók Eric Kreyes sonar hans var aðeins í Gestapo í þrjá mánuði, náði samt að krækja sér í síldarsalat. Trúverðugleiki bókarinnar er lítill og afrek Kreye- fjölskyldunnar eru að mín mati alls ekki nógu góð ástæða til þess að réttlæta gyðingahatur Passíusálmanna.

Enginn verður óbarinn biskup

 

 

en það sakar ekki að kunna biblíusögurnar sínar.

Örn Bárður Jónsson biskupsefni telur sig hæfan til að gegna embætti Biskups Íslands. En verða menn ekki að þekkja Biblíuna sína til að teljast hæfir til að gegna svo vandasömu starfi?

Örn Bárður Jónsson hefur í líkræðu sem hann hélt um árið sagt: „Forðum daga voru Ísraelsmenn í útlegð, höfðu verið herleiddir frá Palestínu til Babýlóníu þar sem nú er Bagdad í Írak." (Sjá hér ). Ég get upplýst biskupsefnið, að orðið Palestína varð ekki til fyrr en á 5. öld f. Kr. á Grikklandi en Gyðingar voru herleiddir til Babýlon á 6. öld f. Kr.. Ísraelsþjóðin var ekki herleidd frá Palestínu heldur úr konungsríkinu Júda (Yehud). Palestína var enn bara draumur og sá misskilningur sem það land hefur ávallt verið.

En ef menn berjast fyrir Palestínu nútímans með því að búa til Palestínu á 6. öld f. Kr. og gera það fyrir Palestínumenn sem flestir vilja útrýma Ísraelsríki á skitinn hátt, eins og margir háheilagir á Íslandi vilja reyndar líka, þá er það vegna þess að tilgangurinn helgar meðalið.

Biskupefnið Örn var í göngunni sem þið sjáið myndina af hér fyrir ofan. Hann gerði enga athugasemd við frumstætt táknmál meðgöngumanna sinna, táknmál sem er vinsælt í Palestínu, þar sem menn lesa líka Mein Kampf eftir Hitler.

Örlög í Oregon

Saga Rögnu Estherar Sigurðardóttur var talsvert í fréttum fyrr á árinu. Hér á blogginu var einnig áhugi á málinu. Ragna giftist snemma árs 1946 Emerson Lawrence Gavin, bandarískum dáta sem gegndi herþjónustu á Íslandi. Hún fluttist skömmu síðar með honum til Oregon í Bandaríkjunum. Nú hefur leit ættingja hennar og velunnara borið árangur og búið er að fylla út í mikið af eyðunum, sem fjölskyldan var skilin eftir með eftir að sambandið við Rögnu Esther slitnaði fyrir meira en 60 árum.

Frá því fyrr í ár hefur Lillý Valgerður Oddsdóttir sýnt málinu áhuga og fjölskyldu Rögnu samkennd, og leit hennar bar árangur. Nú eru örlög barna Rögnu og Emersons Gavins þekkt, eftir að sumir höfðu um tíma haldið að faðir þeirra hefði jafnvel myrt þau. Sonur hennar Raymond Leslie Gavin (er á örmum móður sinnar á myndinn efst) og systir Donita Gavin voru ættleidd árið 1953 og fengu ný nöfn: Robert Benson Allen og Debra Jeanne Allen. Donita/Debra Jeanne gekk aldrei heil til skógar og lést árið 1999. Robert er á lífi og býr í Oregon

Lesið frábæra frásögn Anne Saker á The Oregonian: The War Bride: The disappearance of Esther Gavin becomes a family legacy, sem meira að segja flækir Davíð Oddssyni aðeins inn í málið, en hann er bróðir Lillý Valgerðar, sem tókst að finna son Rögnu Estherear.

Enn er ekkert vitað um örlög Rögnu Esterar, en miðað við það sem er þekkt er um hvað Ragna Ester mátti þola í hjónabandi sínu með Emerson Gavin, og hvernig börn hans úr síðari hjónaböndum bera honum söguna, eru lítil ástæða til að ætla annað en að örlög hennar hefi borið að með óeðlilegum hætti.

Óska ég ættingjum Rögnu Estherar á Íslandi til hamingju með að finna meiri vissu um afdrif ættingja sinna, og að vera komin í samband við frænda sinn í Oregon. Það geta þau fyrst og fremst þakkað Lillý Valgerði Oddsdóttur, sem af einhverjum ástæðum var ekki nefnd í frétt Sjónvarps í gær.

Ragna Esther Sigurðardóttir