Misnotkun Mannréttindayfirlýsingar SÞ

Mannréttindayfirlýsing SÞ átti afmæli í gær. Líklegast er enginn sáttmáli sem hefur verið eins misnotaður eins og Mannréttindayfirlýsingin. Og líklega er enginn sáttmáli eins lítils virði, vegna þess hve auðvelt er að misnota hann á allan hátt.

Salvör Gissurardóttir mannréttindafrömuður úr Framsóknarflokknu skrifar um vinnu sína í þágu þessa sáttmála á bloggi sínu. Mér leist ekkert á þau skrif. Ég gerði athugasemd, en í stað þess að svara á bloggi Salvarar set ég fram nokkra punkta hér og óska mannréttindafrömuðum til hamingju með 60 árin og allan árangurinn.

Þótt sáttmálinn sé ekki bindandi þjóðréttarsamningur, telja sumir hann til slíkra. Mest móðgun við minningu þeirra sem myrtir voru áður en sáttmáli þessi varð til árið 1948, er þegar sjálfútnefndir siðapostular og mannréttindafrömuðir telja sig þurfa að vernda mannréttindi óbótamanna, fjöldamorðingja og þjóðarmorðingja, sem og ótýndra glæpamanna, með vísan til yfirlýsingarinnar. Og það þótt að í 14. grein hans sé tekið skýrt fram, að sáttmálinn eigi ekki að vera skálkaskjól þeirra, heldur eingöngu pólitískra fanga.

Vitaskuld er alltaf hægt að kalla pólitíska andstæðinga glæpamenn. Það er gert er í flestum ólýðræðislegum ríkjum heims. Það er auðvitað brot á Mannréttindayfirlýsingu SÞ. Íslendingar vísa t.d. flóttamönnum úr landi með þeim rökum, að þeir hafi brotið lög til að komast til landsins.

En þegar Mannréttindafrömuðir láta t.d. í ljós umhyggju fyrir örlögum Saddam Husseins, eða danskir dómarar þora ekki að hreyfa við ótýndum vitleysingi sem ætlaði sér að myrða mann vegna þess að hann leyfði sér að lýsa skoðunum sínum í teikningum, er Mannréttindayfirlýsing SÞ hættulegt vopn í höndum velmeinandi og einfaldra mannréttindafrömuða.

Mannréttindi Saddam Husseins eru ekki til umræðu með vísan til Mannréttindasáttmála SÞ. Ekki frekar en böðulsins, sem átti stærstan þátt í að Mannréttindasáttmálinn varð til. Á líkum fórnarlamba hans var Mannréttindayfirlýsing SÞ til. 

Útrásarvíkingarnir frá Íslandi eiga lítinn rétt til að vísa málum sínum til alþjóðlegra dómstiga með vísan til Mannréttindasáttmálans, ef þeir verða nokkru sinni lögsóttir. Það sama gildir fyrir barnaníðinga og þá hreinu einstaklinga í þjóðfélaginu sem telja það skyldu sína að níðast á þeim. Þetta gildir líka fyrir hryðjuverkamenn. Glæpir þeirra eru ekki „pólitískir". Hrun efnahags er afleiðingin græðgi á Íslandi og líf saklausra er tekið af hryðjuverkamönnum. Réttur ótíndra glæpamanna ber að verja við dómstóla í ríkjum, þar sem þeir verða sóttir til saka. Alþjóðarsamfélagið býst við að sú meðferð verði réttlát.

Hryðjuverkamenn, sem myrða saklaust fólk í nafni einhvers guðs, koma gjarnan frá ríkjum þar sem mannréttindi eru fótum troðin á allan hátt, og meira að segja líka í nafni guðs. En hryðjuverk eiga ekkert skylt við mannréttindi eða guðs vilja, ef einhver skyldi halda það.  Mannréttindasáttmálinn nefnir ekki syndaaflausn fyrir fjöldamorðingja, þó svo að þeir kalli baráttu sína pólitíska.

Á næsta ári verður vegið að mannréttindasáttmála SÞ. Það gerist reyndar á ráðstefnu Sameinuðu Þjóðanna um kynþáttahatur í Genf. Ýmsar þjóðir heims, þar sem mannréttindi eru mest fótum troðin, keppa að því að fá bann á guðlast, að minnka lýðræði og rétt manna til óhóflegrar gagnrýni. Kanadamenn og Ísrael hafa sagt sig úr þessu starfi SÞ og önnur lýðræðisríki eru að hugsa um að gera það sama.  En í litlu þrotabúi á hjara heims, þar sem mannréttindafrömuðir telja að Saddam Hussein hafi átt einhvern sérstakan rétt með vísan til Mannréttindasáttmála SÞ, sem hann braut sjálfur á allan hátt, er ekki hægt að búast við kraftaverkum. Ætlar Ísland að eyðileggja 60 ára starf með þátttöku í öfgaráðstefnu SÞ gegn mannréttindum í Genf á næsta ári?

Athugasemdir

[Héðinn Björnsson, 12.12.2008 kl. 09:58]

Það er hið besta mál að þú teljir ekki að glæpamenn eigi að njóta mannréttinda enda er það lögmæt pólitísk skoðun. Það er hinsvegar algerlega í skjön við það sem ég legg í mannréttindi sem er einmitt að fólk eigi ákveðin réttindi óhað hvað það hafi gert. Þ.e. þó einhver hafi framið hræðilega glæpi gerir það ekki hvað sem er leyfanlegt í hefndarskyni. Þannig tel ég t.d. ekki rétt að pynta fólk sem hefur framið alvarlega glæpi, og ekki heldur taka það af lífi. Ég tel þannig ekki að það hefði verið réttlætanlegt að nauðga Saddam Hussein og taka hann svo af lífi óháð glæpum hans. Teljir þú það sama ertu talsmaður einhverra réttinda fyrir meira að segja verstu glæpahunda. Þá er bara spurning hvaða réttindi slíkir eiga að hafa. Það er svo til þess að komast að sameiginlegri niðurstöðuum hvað við eigum að telja til sameiginlegra réttinda sem þjóðir heims hittast og reina að komast að sameiginlegri niðurstöðu. Ég sé ekki að það sé neitt að því að taka þátt í slíkum samningarviðræðum hvaða skoðanir sem aðrir hafa á hvað eigi að vera mannréttindi. Við skrifum ekkert meira upp á skoðanir þær sem aðrir hafa þar þó við mætum og segjum okkar skoðun. Þaðan að síður.

[Þráinn Kristinsson (IP-tala skráð) 12.12.2008 kl. 13:56]

Vilhjálmur...

það er ekki alveg ljóst fyrir mér hvort þú ert hlynntur Mannréttindasáttmála SÞ

Dansk Folkeparti er hófsamur þjóðernissósialistaflokkur (í Danmörku náttúrlega)

Flokkurinn hefur "hófsama" stefnu í mannréttindamálum.

Ertu í flokknum?

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 12.12.2008 kl. 15:47]

Mannréttindasáttmáli SÞ var gerður m.a. vegna þess að gyðingar voru myrtir í Evrópu. M.a. þess vegna get ég ekki verið annað en hlynntur honum. En þegar fólk misnotar sáttmálann, eða langar til eltast við réttindi Saddams Husseins, sem fékk að mínu mati réttlátan dóm fyrir glæpi gegn mannkyninu, þá er mér ekki sama um notkun Mannréttindayfirlýsingar SÞ. Ótíndir glæpamenn sem hafa gyðinga (ákveðna hópa) efst á dauðalista sínum, eru ekki pólitískar hetjur, eins og Salvör Framsóknarkona heldur. Saddam hafði líka útrýmingu Ísraels og gyðinga á dagsskrá sinni. Hann stundaði útrýmingar á Kúrdum. Tilvist manna eins og Saddams er á skjön við Mannréttindasáttmálann. Þeir hafa fyrirgert rétti sínum að fá aðstoð í anda hans, þegar þeir verða fangar.

Saddam og hans líkir notuðu glæpi til að komast til valda, glæpi til að halda völdum, og glæpi til að koma andstæðingum sínum fyrir kattarnef. Glæpi til að drepa fjölskyldumeðlimis sína. Glæpir eru það þegar menn myrða þúsundir manna með gasi, glæpir eru það þegar menn skjóta eldflaugum á aðrar þjóðir með þeirri yfirlýsingu að tilgangurinn sé að útrýma þeim. Allt þetta og meira til gerði Saddam. Saddam var ekki pólítískur fangi. Hann var Þjóðarmorðingi það var hann enn þegar hann dinglaði í snörunni.

Þú veist frekar lítið um mig Þráinn, sýnist mér. Ég væri ekki mjög velkominn í Dansk Folkeparti. Googlaðu Vilhjálmur Örn and Reza og þá sérðu af hverju.

Héðinn Björnsson, haltu þessa ræðu þína yfir fórnarlömbum Saddams. Hefnd var ekki framin gegn Saddam. Þjóð hans dæmdi hann, þjóð hans fékk réttlæti. Fylgismenn Saddams og fylgismenn íslamísks nasisma ofsækja og hefna. Reyndu að sjá muninn á orsökum og afleiðingum.

[TARA ÓLA/GUÐMUNDSD., 12.12.2008 kl. 17:07]

Þegar þú hefur ekkert að segja af viti ættir þú bara að halda þér saman, þrátt fyrir málfrelsi. Það amk kemur í veg fyrir fáviskuna í þér.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 12.12.2008 kl. 17:25]

Frú Tara, er dónaskapur mannréttindi?

[TARA ÓLA/GUÐMUNDSD., 12.12.2008 kl. 17:27]

Nei líklega ekki, svo hættu bara að haga þér eins og dóni herra Vilhjálmur.