Hugleiðing um danskan dónaskap

 

Þegar ég heyrði í gær um enn einn auraapann í dönskum banka sem lýsti frati á íslenskt efnahagslíf og ráðlagði Dönum að fjárfesta ekki á Íslandi, þá tók ég því með stökustu ró. "Hef ég ekki heyrt þennan söng áður?", hugsaði ég með mér. Ég held að Danir hafi hvort eð er ekki fjárfest svo mikið á Íslandi, að það sé í frásögur færandi. Hvað þá heldur ef einvher bankalalli segi viðskiptavinum að gera það ekki. Það ætti vart að geta velt íslensku efnahagskerfi.

Ég verð að viðurkenna að ég veit í raun ekki svo mikið um íslenskt efnahagslíf og hverjar lífslíkur íslenskra banka og fjárfjölleikamanna eru. Mig grunar hins vegar að almúginn, ellilífeyrisþegarnir og börnin, sem erfa eiga Ísland, muni fá stærsta reikninginn ef í ljós kemur að Danskurinn hefur rétt fyrir sér og að íslenskir stórlaxar eigi stærri innistæður í loftkastölum en í veruleikanum.

Fyrir tæpum 78 árum síðan var allt önnur umræða í gangi í Danaveldi. Fyrir Alþingishátíðina á Þingvöllum gaf Politiken út 84 blaðsíðna aukablað um Ísland (sjá mynd efst) . Í blaðinu voru auglýsingar nær flestra fyrirtækja á Íslandi, smásala svo sem stórkaupmanna og heildsala, svo og greinar um menn og málefni eftir merka Íslendinga. Íslenskir athafnamenn settu stoltir myndir af atvinnutækjum sínum og húsnæði, jafnvel af örmustu skemmum og slorbryggjum, í flennistórar auglýsingarnar.  Eimskip með alla baksíðuna á þessu aukablaði (sjá mynd neðst). Ekki held ég þó að svona blað hafi aukið viðskipti Dana við Íslendinga verulega mikið. Politiken hefur líklega grætt mest á auglýsingunum sem menn keyptu sér í blaðinu.

Danir voru, og eru, svo miklar dévítis krambúðarsálir að þeir geta ekki hugsað sér nýungar. Þetta er hin versta krataþjóð. Það þarf því alltaf mikið að gerast til að Danir breyti frá viðteknum hugsunarhætti. Menn geta til dæmis ekki hægt að reykja í vissum ættum, því "það hefur alltaf verið gert".

Íslandsblað Politikens fyrir nær 78 árum hefur örugglega ekki flutt nein fjöll, enda sáu örugglega margir íslensku auglýsendanna auglýsingu sína sem áminningu til Dana um að Íslendingar gætu sjálfir gert hlutina, og það án Dana. Kannski er brölt Íslendinga í Danmörku nú einlæg ósk peningamanna að sýna Dönum að þeir geti gert hlutina betur en Danir. En það er hættulegt.

Danir standa á brauðfótum gangvart stórþjóðum, nasistum og öfgaliði. En friðsamir Íslendingar eru greinilega svo hættulegir, að það er varað við þeim og mælt með því að eiga við þá engin viðskipti. Það liggur við að maður búist við því að íslenski fáninn verði brenndur og sendiráðið vanhelgað.

Er ekki tímabært að sýna Dönum þeirra rétta andlit?

 

 

Athugasemdir

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 28.2.2008 kl. 13:30]

Nei, mér sýnist miklu frekar að Danir hafi móðgast og séu í svipuðum aðgerðum gegn íslenskum fyrirtækjum og Múslímar sem hættu að kaupa danskt beikon, nei afsakið smjör.

En kannski er hægt að móðgast á móti. Mér finnst bara svo leiðinlegt þegar menn kveikja í fyrir málstaðin. Get ekki mælt með því.

Saga Max Frisch, Biederman und Die Brandstifter kemur nú upp í huga mér. Ég þarf að lesa hana aftur.

[Ólafur Als, 28.2.2008 kl. 20:18]

Svíar og Norðmenn hafa alla jafna gaman af því að segjast hafa dálæti á landi og þjóð og gerast stundum heldur væmnir - reyndar er nú stutt í að Norðmenn telji sig eiga eyjuna og hetjurnar okkar (kenna börnum svo í skólum) og Svíar gerðu mikið af því á árum áður að vorkenna okkur fyrir m.a. að hafa bandaríkst herlið og vísuðu ávallt til landsins sem: lilla, lilla Island ... á milli þess sem þeir sýndu heimildarmyndir af reykvískum hverfum í uppbyggingu og óreiðu innanum um bandaríska bíla, frásögur af Kanaútvarpi og önnur ægileg áhrif úr vestri.

Danir hafa alla jafna verið ligeglaðir yfir brölti okkur - en ég hef komist að því að undir niðri eru þeir ekki alveg sáttir og vilja helst ekki kannast við að molbúarnir frá Íslandi geti veifað seðlum. Enda er kratahugsunin sterk, sbr. Jenteloven...