KRANTAI

Nýlega fékk ég sent tímaritið Krantai 2009 (1), sem er litháískt menningartímarit. Því miður get ég ekki lesið þetta fallega tungumál, en maður sér þótt ólæs sé, að efnið er afar vandað.

Ekki er heldur við öðru að búast. Vinur minn, dr. Svetlana Steponaviciene bókmenntafræðingur, er í ritstjórn þessa heftis. Hún hefur þýtt ýmis íslensk ritverk yfir á rússnesku og litháísku, og hún er mörgum á Íslandi vel kunn. Svetlana er með grein í Krantai um hinn íslenskættaða Åge Meyer-Benediktssen, sem er þjóðhetja í Litháen. Ég hef skrifað um hann hér á blogginu og einnig hér, og á í handriti grein um ættir hans á Íslandi og í Danmörku, sem ég verð að koma frá mér.

Einnig er mikil minningargrein eftir Svetlönu um hinn merka fræðimann og vin hennar, Jörund Hilmarsson  (1946-1992), sem hún kallar á íslensku: Jörundar saga Hilmarssonar Lithaugalandsfara. Jörundur var einn helsti sérfræðingur heimsins í tokkarísku. Ég var mjög forvitinn er ég sá þetta tungumál nefnt í fyrsta sinn. Það var í tilkynningu um styrkveitingar frá íslenskum sjóð, sem ég sótti einnig um fé í. Ég reyndi að kynna mér hvers kyns þetta dularfulla tungumál var, en það tókst ekki fyrr en seint og síðar meir er ég ræddi þetta við góðan vin, sem vissi ýmislegt um þetta tungumál. Hér má lesa um tokkarísku.

Krantai um Frón. Krantai þýðir strendur. Þetta er vandað rit og góður reki, sem ég get því miður ekki nýtt mér frekar en tokkarísku, en ég er ekki í vafa um gæðin, því ég veit að Svetlana Steponaviciene hefur séð til þess að þau voru mikil. Hún er einn af þessum ekta Íslandsvinum.

Þess má geta að skrifaði nýlega um tyrkneskt tímarit, sem var helgað Íslandi að hluta til. Sjá hér.