Illmennska og múgæsing eru systur

Illmennskan er svo sannarlega í brennideplinum á Íslandi þessa dagana. Á þjóðhátíðardaginn fengum við fréttir af ljótum hlutum sem gerðust innan kaþólsku kirkjunnar á Íslandi. Fram er komið að illmennska, sem ég lýsti meðal annars árið 2009, var daglegt brauð í Landakotsskóla og í sumarbúðum kaþólikka í Riftúni í Ölfusi. Enn verri hlutir hafa nú einnig komið upp á yfirborðið, barnaníð, en enginn vill gangast við frásögnum um það undir fullu nafni.

Múgæsingin náði svo hámarki með orðum formanns fagráðs um kynferðisafbrot, Guðrúnar Ögmundsdóttur. Guðrún virðist mér nota gamlar afkaþólskar aðferðir rannsóknarréttar Jésúíta í röksemdafærslu sinni, sem veldur því að ég get ekki framar tekið þessa nefnd hennar alvarlega.

Þetta var t.d. haft eftir henni í gær á mbl.is : Guðrún segir að umrædd mál hafi farið alla leið í kerfinu en þau séu fleiri enda engin ástæða til að ætla að kaþólska kirkjan á Íslandi sé frábrugðin kaþólsku kirkjunni erlendis. Guðrún ætlar greinilega kaþólsku kirkjunni allt hið versta. Vonandi fer hún ekki að gera tölfræðilega úttekt á þessu með hliðsjón af tveimur málum (og fleirum) á Íslandi, því þá hefur milljónum Frakka og Ítala verið nauðgað af prestum. Guðrún Ögmundsdóttur dæmir sig sjálf með þessari kjánalegu röksemdafærslu. Ef málin eru fleiri, ber þeirri nefnd sem hún stjórnar eins og hún sé rannsóknarrétturinn, að greina frá þeim opinberlega í skýrslum. Hvað fær hún laun fyrir? Að lýsa hlutum yfir í dagblöðum, eða starfa faglega?

Guðrún setur sig bæði yfir guð og menn eins og fólk gerir gjarna á vinstri vængnum. Þar er kirkjan að grunni til talin vera vond og trúin heilaþvottur og ópíum. Múgæsingin síðustu daga er í anda þeirrar stefnu sem Guðrún Ögmundsdóttir hefur aðhyllst mestan hluta ævi sinnar. En nú eftir uppgjörið við meginhugsjónastefnu Guðrúnar hafa verið skrifaðar ágætar bækur um bældar og duldar myndir kynóra manna undir hamri og sigð. Þeir sem kenndu sig við Marx og Engels voru mjög bældir fyrir neðan mitti, og ekki mikið öðruvísi en þeir sem lifðu í tvískinnungi  trúarbragða gamla skólans. Hvernig þetta er hjá femínistum langar mig ekki að dreifa huganum um.

Þessi drengur var kaþólskur og af góðum ættum. Kofinn á bak við hann var tekinn hertaki af systursyni Fraulein Müller sem kom frá Þýskalandi í heimsókn ásamt systur sinni Gabi og móður. Þarna inni pyntaði hann hin börnin. Hann var ávallt klæddur í Lederhosen. Hvort drengurinn á myndinni, sem var sonur verksmiðjueiganda, varð fyrir barðinu á Müller veit ég ekki. Þetta var góður drengur.

 

Reyndar eru mér vitandi ekki enn komin fram fleiri dæmi um kynferðisleg afbrot meðlima þjóna kaþólsku kirkjunnar á Íslandi en þau, sem tveir nafnlausir einstaklingar hafa sett fram. Nema fyrir utan tölvubréf sem ég fékk í gær og sem ég verð að nefna. Þar var því haldið fram að sr. Georg hefði einnig lagst á stúlku eina nafnlausa. Hvað kemur næst? Átti hann í ástarsambandi við hross eða schefferhunda?  Ef svo er, látið sannanir fylgja orðum ykkar og staðhæfingum.

 Ég var aldrei ánægður drengur í Riftúni. Myndina tók Fräulein Müller á Kodak Instamatic myndavélina mína. Sjáið svipinn á mér með því að klikka á myndina.

Illugi Jökulsson er einnig kominn í allsherjardóminn yfir „Hryllingshjúunum í Landakoti", eins og hann kallar þau séra Georg og Fräulein Müller svo skáldlega, og bætir blautum rekaviði sínum á bál nornaveiðara. Hann byggir það eingöngu á hegðun dóttur sinnar, sem fyrir 17 árum var troðið í 5 ára bekk í Landakoti vegna snobborðsins sem fór af skólanum. Illugi veður í vangaveltum og dæmir séra Georg og Mergréti Müller, þó svo að þau hafi hvorug kennt dóttur hans í Landakoti. Illugi segir: „Ég get ekki fullyrt það - en því miður er ég hins vegar viss um að það er allt meira og minna rétt".

Hvers kyns sannleiksvitund er ókrýndur konungur áhugasagnfræðinnar á Íslandi að kenna hér? Mér sýnist það vera lógík þeirra sem t.d. ofsóttu gyðinga fram eftir öldum. Illugi er með ofsóknir gegn fólki sem getur sig ekki varið.

Illugi gleymir að segja okkur, að faðir hans, Jökull Jakobsson, kenndi við Landakotsskóla, og ef hann leitar hryllingssagna hefði kannski verið við hæfi að byrja í smiðju hins mikla sagnaþuls sem faðir hans var. En mér er ekki kunnugt um að Jökull Jakobsson hafi skilið eftir sig hryllingssögur, sem staðfest geta hryllingsmynd vinstrielítunnar af Landakoti og kaþólsku kirkjunni. Hér læt ég fylgja lýsingu Illuga, sem dæmir sig sjálf. Hún er eftirrasjónalisering og byggir aðeins á því að dóttir hans var greinilega feimin. Restin eru hugarórar fullorðins manns:

Og stúlkan okkar þurfti ekki mikið að hafa af séra Georg að segja heldur.

Ég hélt framan af - og lem mig nú sundur og saman fyrir glámskyggnina - að séra Georg væri vinalegur karl sem vildi öllum vel. Kannski svolítið skrýtinn í fasi, en brosmildur og frekar góðlegur bara.

Úff - aftur fer um mig hrollur.

Eftir því sem leið á veturinn fór mér að þykja minna til um hann.

Hann var aðeins of sleikjulegur.

Og hann sagði aldrei neitt merkilegt.

Mér var því löngu hætt að líka við hann þegar fór að vora, en samt hvarflaði ekki að mér neitt í líkingu við það sem nú hefur komið í ljós.

Við foreldrarnir verðum auðvitað horfast í augu við algjört dómgreindarleysi, að hafa látið barnið okkar koma nálægt þessum glefsandi skrímslum sem þau reyndust vera.

Um barnið gilti önnur saga.

Hún sá strax í gegnum séra Georg.

Fimm ára gömul sneri hún sér alltaf undan þegar séra Georg bar fyrir augu hennar.

Þegar hann kom inn í bekkinn, einhverra erinda sem skólastjóri, þá sneri hún sér við á stólnum og starði sem fastast út í vegg þangað til hann var farinn aftur.

Það varð engu tauti við hana komið.

Yfirleitt var hún frekar feimin og vildi lítið láta á sér bera, en í þessu tilfelli kostaði hún því til að kennarinn og allir hinir krakkarnir góndu á hana.

Hún ætlaði EKKI að viðurkenna tilveru séra Georgs.

Ekki einu sinni með því að líta á hann.

Ég sá það á honum að honum þótti þetta óþægilegt. Mér fannst það svo sem ekkert skrýtið.

En núna hugsa ég að hann hafi vitað að þarna var komið barn sem sá hvað leyndist undir flírubrosinu og bak við prestskragann.

Og hann skyldi gæta sín.

Þegar til kom varð skólavistin í Landakoti aldrei nema þessi eini vetur.

Því barnið þvertók fyrir að fara þangað aftur.

Hún vildi komast þaðan burt, strax, fara í Austurbæjarskólann og engar refjar.

Og kannski vorum við foreldrarnir loksins farnir að skynja eitthvað óþægilegt á göngum skólans, því við mölduðum ekkert í móinn.

Hún fór bara í Austurbæjarskólann, var þar alla sína tíð og líkaði vel.

En reiðin sem býr í mér - hún snýst fyrst um það af hverju var þessum illfyglum leyft að starfa með börnum svo lengi?

Burtséð frá kynferðisofbeldi, sem virðist hafa tíðkast þarna, en væntanlega í felum, þá virðist hafa verið algjörlega augljóst að þetta fólk átti ekki að koma nálægt börnum.

Af hverju var mér ekki sagt það þegar ég sendi barnið mitt í þennan skóla?

Af hverju vissi ég þetta ekki?

Af hverju höfðu börnin sem höfðu mátt þola hryllinginn ekki sagt foreldrum sínum frá því?

Höfðu þau gert það, en foreldrarnir ekki trúað þeim?

Eða höfðu foreldrarnir kosið að hlusta ekki?

Úff!

Já úff segi ég ég líka, eins og Andrés Önd og Illugi Jökulsson, og það fer um mig hrollur. Frásagnir Egils Helgasonar valda því einnig að ég segi, "úff og gisp" og fæ gæsahúð. Egill dæmir vegna þess að kona hans var í Landakoti og vegna þess að hann heyrði sögusagnir. Þessar analýsur Illuga og annarra sjálfskipaðra siðapostula dæma sig sjálfar, og staðfestir allt það versta sem ég hef séð á lífsleiðinni um glámskyggni fólks sem kallar sig vinstrisinnað. Það er svo frelsað og fullvisst um frábæra dómgreind sína, að manni verður flökurt. Illmennska ykkar, fordómar og múgæsing er eins og eitthvað beint út úr pápísku miðalda. Skammist ykkar, því enginn er sekur fyrr en sekt hans er sönnuð.

Séra Georg í fótbolta við strákana. Ég man ekki eftir honum sem illmenni og ég dæmi hann ekki út frá útliti hans eins og faríseinn Illugi Jökulsson.

Þessi mynd er af strák, sem ég man ekki hvað hét. Hann hefur verið færðu í slopp Margrétar Müller, sem sagði öllum að hann væri "Schtelpa". Vonandi hefur þessi drengur haft "innsæi barnsins" sem Illugi og vinir hans í rétttrúnaðinum eru á því að 5 ára börn hafi og sjái því í gegnum vont fólk. Í bakgrunni myndarinnar sést Kevin H., sem var þeldökkur drengur, sem átti íslenskan föður í Bandaríkjunum. Hann var ekki lagður í einelti af neinum í Riftúni, en síðar heyrði ég að hann var ofsóttur í Vesturbænum í Reykjavík, þar sem hann bjó, og voru þar víst ekki kaþólikkar að verki.

 

Helgi hét þessi strákur, nokkrum árum eldri en ég, en hann var meðal bestu vina minna í Riftúni. Hann var alvarlega veikur, með hjartagalla og flogaveiki. Honum leið vel í Riftúni. Margrét Müller var reyndar góð við hann og bað mig og aðra að gæta hans! Helgi var mikill fræðaþulur og gerði ekki mikið annað en að lesa, þar sem hann gat ekki leikið sér eins og önnur börn. Þessi drengur var af almúgfólki kominn og bjó lengi á Hverfisgötunni.

Athugasemdir

[steinunn fridriksdottir (IP-tala skráð) 22.6.2011 kl. 13:09]

Þú talar eins og þorri fólks gerði þegar ásakanarirnar voru fyrst settar fram á hendur Ólafi biskup. Þú gerir lítið úr fórnarlömbunum. Guðrún segir alveg satt, er einhver ástæða til að halda að ástandið í kaþólsku krikjunni á Íslandi hafi verið betra hér en annarsstaðar, eru íslendingar betri en aðrir. Þú heldur örugglega að þú sért hér öflugur málssvari fyrir Georg og Margréti en það eina sem gerist við að lesa bloggið þitt er að manni verður óglatt, í skjóli fólks eins og þín komst þetta fólk upp með glæpi sína. Til hamingju með það

[Vilhjálmur Eyþórsson, 22.6.2011 kl. 14:51]

Þeir félagar Illugi og Egill, (öðru nafni „Gróa á Efsta- Leiti“), eru báðir dæmigerðir indigneraðir kverúlantar og vandlætarar, siðapostular og sannir farisear. Með öðrum orðum, ekta vinstri menn.

[Vilhjálmur Eyþórsson, 22.6.2011 kl. 15:22]

En allar þessar uppákomur hjá ýmsum kirkjudeildum, og ekki aðeins kaþólskum, vekja upp merkilegar spurningar um mannlega náttúru: Hvers vegna eru einmitt þeir, sem telja sig þess umkomna að predika yfir öðru fólki um rétt siðferði, guðsorð og góða siði, og gerir slíkt að sjálfri atvinnu sinni, svona miklu líklegra en aðrir til að leggja stund á algerlega viðbjóðslegt athæfi. Það undarlega og nánast óskiljanlega fyrirbæri, „barn- kynhneigð“ er góðu heilli afar sjaldgæft, en hvers vegna leggst það svo mjög einmitt á presta?

Margir trúarleiðtogar virðast hafa verið nánast kynóðir. Salómon var frægur, en sama gildir um Múhammeð, Brigham Young og marga aðra. Þetta minnir mig mjög á það sem ég hef lengi veitt eftirtekt, að þeir sem fremst standa í „mannréttindabaráttunni“ eru gjarnan virkir í Kúbuvinafélaginu eða öðrum slíkum samtökum sem beinlinis eru stofnuð til stuðnings við kúgara og böðla. „Friðarsinnar“ hvetja til styrjalda undir nafninu „þjóðfrelsisbarátta“ og alkunnir stuðnigsmenn hinnar algeru alræðiskúgunar kommúnista predika yfir lýðnum um „mannréttindi“.

Hvað sagði ekki séra Hallgrímur: „Það sem helst hann varast vann, varð þó að koma yfir hann.“ 

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 22.6.2011 kl. 15:40]

Steinunn Friðriksdóttir, sem hlýtur að vera yfirdómari í dómstóls götunnar, þakka þér fyrir heimsóknina og alviskuna. Þú kannt greinilega ekki að lesa.  Ég er ekkert að verja Margréti Müller. Lestu það sem á undan stendur áður en þú kemur með fleiri hleypidóma og hatrammar yfirlýsingar. Tveir nafnlausir menn sem ekki geta gefið okkur nánari upplýsingar nema í gegnum sorpblað, get ég ekki tekið trúanlega. Einhver galli í þér spyrðir svo þetta mál við nauðgunarkærur á hendur Ólafi biskup, og sýnir það mér að þú ert ekki fær um að þekkja sporð frá haus.

[Inga Ragna Skúladóttir (IP-tala skráð) 22.6.2011 kl. 15:43]

Þar sem þú segir að einungis vinstri menn "muni" ljóta hluti úr Landakoti og Riftúni vil ég sem hægri manneskja setja hér inn athugasemd.  Ég var nemi í Landakotsskóla frá og með 6 ára bekk til og með 12 ára bekk. Ég flokkaðist undir að vera „af betri“ fjölskyldu í hugum Margrétar og séra Georg.  Samt slapp ég ekki alveg.  Stundum var ég í "uppáhaldi" og stundum ekki.  Ég svaf ekki af ótta við Margréti, þau tímabil sem ég var í ónáð hjá henni. Ég kastaði upp af kvíða við að fara í skólann. Einu sinni stóð ég uppi í hárinu á séra Georg í 12. ára bekk og fékk löðrung að launum. Eflaust átti ég hann skilið. Ég var einnig í Riftúni hvert einasta ár sem á þessari skólagöngu stóð. Ég strauk þaðan einu sinni og síðasta sumarið mitt vísaði Margrét mér út og sendi mig heim á þeim forsendum að ég brosti of lítið og eyðilegði því dvölina fyrir öðrum börnum. Fyrir mér var Margrét skrímsli sem kenndi börnum að leggja önnur börn í einelti. Séra Georg var hins vegar strangur en oftast góður við krakkana. Hann kenndi mér amk margt sem ég bý enn að í dag. 

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 22.6.2011 kl. 16:35]

Inga Rúna, kannski ert þú af vinstri væng hægri armsins. En þú ert greinilega ekki að segja sömu hlutina og Illugi, sem var ekki sjálfur í Landakoti, en talar í gegnum dóttur sína.

Enginn má slá börn utan undir. En þetta gerðist í "gamla skólanum", og verður líklega aldrei útrýmt. 

Þú ert ein af mörgum sem struku úr vistinni. Hvað náðirðu langt. Mér var kennt um að hjálpa strák að strjúka og fékk straff fyrir það, en það var fyrst og fremst Margrét sem hafði sig í frammi. Ég fagna því að þú hafir einhverjar góðar minningar um Georg. Mér gæti svo sem staðið á sama um hann, en ég man ekki eftir neinu misjöfnu og get því ekki dæmt hann og trúað því sem þessir tveir nafnlausu segja. Nafnleynd þeirra skil ég ekki. Séra Georg var vissulega strangur, það voru nunnurnar líka, en hann  og þær lögðu ekki hendur á börn eins og Margrét Müller, sem ég er viss um að var veik og einmanna sál.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 22.6.2011 kl. 16:56]

Það ber að fagna bréfi biskups kaþólikka á Íslandi, sem er ágætt svar við dylgjum og fantasíum Guðrúnar Ögmundsdóttur, sem ætti nú að sjá sóma sinn og víkja úr þeirri nefnd sem hún var sett í í maí sl. Hún virðist fá mjög lélega lögfræðilega aðstoð og langar mig einnig að mæla með því að lögfræðingur nefndarinnar víki einnig. 

Bréf

Reykjavík, 21. júní 2011.

Innanríkisráðuneytið
b.t. ráðherra
Ögmundar Jónassonar.
 
 
    Um helgina birtist í Fréttatímanum grein undir fyrirsögninni “Kynferðisleg misnotkun innan kaþólsku kirkjunnar á Íslandi.”  Af því tilefni sendi Kaþólska kirkjan frá sér hjálagða fréttatilkynningu.
 
    Einnig hefur blaðið birt viðtöl við Guðrúnu Ögmundsdóttur sem stýrir nýju fagráði á vegum ráðuneytisins um kynferðisbrot. Gerir hún m.a. að umtalsefni fund sem ráðuneytið boðaði biskup Kaþólsku kirkjunnar til fyrir skömmu. Með biskupi kom til fundarins lögmaður kirkjunnar en auk ráðherra og aðstoðarmanns hans og ráðuneytisstjóra sátu fundinn Bragi Guðbrandsson frá Barnaverndarstofu og Björgvin Björgvinsson frá Lögreglunni í Reykjavík.
 
    Á fundinum gerði ráðherra grein fyrir því að einstaklingur hefði komið að máli við sig og rætt um kynferðislegt áreitni sem hann hafi orðið fyrir af hálfu prests innan Kaþólsku kirkjunnar. Ennfremur hafi bróðir hans lýst misnotkun sem hann hafi orðið fyrir sem barn af hendi þáverandi skólastjóra Landakotsskóla sem var prestur innan Kaþólsku kirkjunnar og samstarfskonu hans.
 
    Á fundinum var einnig fjallað almennt um mál af þessu tagi og viðbrögð við þeim þ.m.t. mikilvægi þess að hafa verklagsreglur og viðbragðsáætlun tilbúna kæmu svona mál upp.
 
    Af hálfu Kaþólsku kirkjunnar var fundarmönnum gerð grein fyrir því að síðastliðinn vetur hafi biskupi borist erindi frá einstaklingi er varðaði kynferðislegt áreitni prests innan kirkjunnar og skýrt frá viðbrögðum biskups við því.
 
    Að gefnu tilefni skal áréttað  að biskup Kaþólsku kirkjunnar brást án tafar við bréfinu. Viðkomandi var boðaður til fundar með biskupi og í kjölfar var málið rannsakað innan kirkjunnar að því marki sem hægt var, en viðkomandi prestur var látinn og mörg ár liðin frá atvikinu. Leitað var álits og ráðgjafar frá lögmanni Kaþólsku kirkjunnar við umfjöllun málsins.
 
    Fyrir liggja bréfaskipti aðila vegna málsins og af hálfu kirkjunnar er ekkert því til fyrirstöðu að ráðherra og/eða önnur yfirvöld fá afrit þeirra. Eðli málsins samkvæmt er þó rétt að samþykki hlutaðeigandi einstaklings þar að lútandi liggi fyrir.
 
    Af hálfu kirkjunnar var ekki tekin afstaða til ásakana um kynferðislega áreitni starfsmanns kirkjunnar en viðkomandi einstaklingur var hvattur til að leita til lögreglu eða annarra yfirvalda vegna málsins. Kaþólska kirkjan myndi í hvívetna aðstoða yfirvöld við að upplýsa málið.
 
    Biskup tekur mjög alvarlega þær ásakanir sem fram eru bornar um kynferðislegt áreiti innan vébanda Kaþólsku  kirkjunnar.  Vill kirkjan af öllum mætti styðja við þá einstaklinga sem hlut eiga að máli og stendur öll sú þjónusta sem kirkjan hefur fram að bjóða þeim opin. Þá skal áréttað það sem fram kom á fundinum með ráðherra, að Kaþólska kirkjan vinnur í samvinnu við biskupdæmin á Norðurlöndum að setningu samræmdra vinnureglna og viðbragðsáætlunar komi upp tilvik af þessu tagi.
 
    Ráðherra eða fagráði fyrir hans hönd er velkomið að fylgjast með þeirri vinnu sem hér um ræðir. Þá væri Kaþólsku kirkjunni akkur í því að fá gögn og upplýsingar um skipan þessara mála hjá öðrum aðilum svo sem þjóðkirkjunni. Af hálfu kirkjunnar er sérstaklega óskað eftir fundi með fagráði í þessu skyni.
 
    Af hálfu Kaþólsku kirkjunnar er þess óskað, að fagráð um kynferðisbrot leiti eftir upplýsingum og beini fyrirspurnum bréflega til biskups Kaþólsku kirkjunnar í stað þess að ásaka biskup um aðgerðarleysi og þögn í fjölmiðlum. Reyndar var um það rætt á fyrrnefndum fundi með ráðherra að lögmanni Kaþólsku kirkjunnar yrði sendar upplýsingar sem ekki hafa enn borist.
 
    Kaþólska kirkjan er trúfélag og heldur uppi öflugu mannúðar- og menningarstarfi innan sinna vébanda. Það er ekki hlutverk stjórnvalda að grafa undan því trausti sem kirkjan nýtur meðal almennings heldur styðja kirkjuna og styrkja í starfsemi sinni. Kaþólska kirkjan er sammála ráðherra um nauðsyn þess að setja vinnu- og verklagsreglur vakni grunur um kynferðisbrot innan kirkjunnar. Slík vinna á sér stað innan kirkjunnar og er einboðið að vinna að því máli í samvinnu við yfirvöld.
 
    Það er hvorki hlutverk stjórnvalda né kirkjunnar heldur dómstóla að undangenginni lögreglurannsókn að skera úr um sekt eða sakleysi þeirra sem sökum eru bornir. Umfjöllun í fjölmiðlum um kynferðisbrot innan Kaþólsku kirkjunnar gefur tilefni til að árétta þetta og jafnframt að spyrja hver sé réttur þeirra látnu einstaklinga sem ásakanirnar beinast að.

 Virðingarfyllst

Fyrir hönd Péturs Bürcher, biskups

Friðjón Örn Friðjónsson hrl
Lögmaður Kaþólsku kirkjunnar á Íslandi

 

[Ragnhildur Kolka, 22.6.2011 kl. 23:13]

Ég hlustaði á viðtalið við Guðrúnu og var aldeilis hlessa. Hún minnti á hrægamm sem bíður þolinmóður eftir að boðið verði til veislu.

Þetta viðtal og síðasta málsgrein bréfs kaþólska biskupsins bendir til að miðstöð nornaveiðanna geti nú verið að finna í húsnæði innanríkisráðuneytins.

[Ragnhildur Kolka, 22.6.2011 kl. 23:19]

Ég er ekki viss um að mér finnist traustvekjandi að heiftrækinn og dómharður maður eins og Illugi Jökulsson eigi sæti í stjórnlagaráði.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 23.6.2011 kl. 05:21]

Ragnhildur, ég er hræddur um að Guðrún Ö. láti stjórnast af hysteríu. Hún gefur skít í landslög og mannréttindi, sem einnig gilda fyrir dauða. Hún er einfaldlega ekki rétt manneskja í þessa nefnd.

Illugi, var greinilega bara að safna vinsældum í grein sinni, því ég þekki ekki þessa heift í öðrum nýlegum skrifum hans. Þetta mál hefur greinilega vakið heiftina í honum, þó aðallega vegna þess að dóttir hans horfi út í vegg í Landakotsskóla og séra Georg var ekki nógu fríður og brosti einkennilega. Mig minnir líka að hann hafi verið með lítið bogið nef. Allt slíkt getur valdið heift hjá hinum mismunandi gerðum af sósíalistum eins og við vitum úr sögunni.