Það hlægir mig...

Þeir eru uppteknir nú sérleyfishafarnir á réttar og sannar skoðanir, sem flestir fela hausinn undir vinstri vængnum og kurra að allir sem hafa aðrar skoðanir en þeir séu óferjandi öfgamenn. Hún er orðin leiðinleg mantran hjá því fólki sem telur sig einkaleyfishafa á frelsi og réttlæti um leið og það styður leynt og ljóst baráttu hópa sem vinna gegn lýðræði og frelsi í heiminum.

Blaðamenn sem vikulega, ef ekki daglega hylla Fatha, Hamas og önnur öfgaöfl og kenna Bandaríkjunum um hvernig fer í Miðausturlöndum, líta nú á sig sem fórnarlömb og líka sér við teiknara og skophöfunda (íróníu, paródíu, satíru og jafnvel aulafyndni) á Charlie Hebdo.

En það er nú einu sinni svo að öfgaöflin sem þessir blaðamenn styðja með pennanum í einni hendinni, myrða saklaust fólk sem sömu blaðamennirnir skrifa síðan minningargreinar um með hægri hendinni. Þetta voru vitanlega ekki blaðamenn sem myrtir voru. Þetta voru miklu siðvandaðra fólk.

Teiknarar og pistlaritarar Charlie Hebdo eiga ekkert skylt við menn sem stutt hafa meintan nauðgara sem hatar sama landið (USA) og morðingjarnir í París. Nauðgarinn situr í sendiráði í London og er hylltur af sumum syrgjendum starfsmanna Charlie Hebdo sem frelsishetja. Þeir eru til á Íslandi sem ljúga því að íraelski herinn hafi ráðist á þá með skriðdrekaskothríð, eða sem hafa haldið uppi vörnum fyrir öfgafullan múslíma sem myrti mann með köldu blóði í Reykjavík. Slíkir blaðamenn eiga ekkert skylt við fórnarlömbin á Charlie Hebdo og eru ekki hið minnsta fyndnir. Ef eitthvað er, þá eru slíkir karakterar meðsekir að morðum. Slíka blaðamenn eigum við á Íslandi. t.d. á RÚV.

Sumir skopteiknarar á Íslandi, sem grínast að fólki sem á afar frumstæðan hátt aðvarar gegn moskubyggingu, sjást ekki skopast að öfgamönnunum sem réðust á skrifstofur Charlie Hebdo. Þeir taka vart undir grein Zusanne Moore á Guardian sem segir um morðingjana : We should ridicule them

Gleymum því þó ekki, að Moore og margir samstarfsmenn hennar á Guardian eru ekki beint að berjast gegn öfgum með gríni, þegar þeir lýsa endalaust stuðningi sínum við öfgasamtök með hatri sínu á USA og Ísrael. Þar eiga þeir sameiginlegt áhugamál með morðingjum Charlie Hebdos og jafnvel þeim myrtu á Charlie Hebdo.

Þannig er það nú... Tvískinnungurinn er líka banvænn. Ekkert var og verður teiknurum Charlie Hebdo heilagt eins og sjá má á teikningum þeirra. En það er nú einu sinni svo, að sama fólkið sem oft úthýsir trúarbrögðum sem vitleysu, styður öfgaöflin. Öfgarnar þakka ekki fyrir sig nema með dauða. Trú gefur hins vegar sumu fólki líf og við sem ekki trúum höfum ekki neinn siðferðilega rétt til að banna þeim það. En þegar gert er gys af morðum 6 milljóna manna, er ljóst að eitthvað áttu teiknarar Charlie Hebdo sameiginlegt með drápsmönnum sínum.

Tjáningar- og ritfrelsi er það sem öfgarnar þola ekki. Það gerist á Íslandi, að menn sem styðja öfgaöfl um leið og þeir líkja sjálfum sér við fórnarlömbin á Charlie Hebdo á góðum degi, banna fólk í athugasemdum á íslenskum fjölmiðlum. T.d. hefur hr. Egill Helgason, ómenntaður og frekar tragikómískur blaðamaður, bannað mig á athugasemdum, án þess að gefa nokkrar skýringar á því, af hverju hann bannaði mig. Sumir hafa ályktað að það hafi verið vegna þess að ég skrifaði um föður "fósturmóður" Egils, sem var nasisti og síðar bankastjóri. Margir aðrir hafa líka verið bannaðir á Eyjunni og DV. Enginn þeirra munu skjóta Egil í hryðjuverkaárás, en Egill gerir oft það sem hryðjuverkamennina dreymir um og líkir sér svo við fólk sem missir lífið fyrir mönnum sem vilja banna allt.

Ef menn þola ekki grín, skop, háð og telja og allt annað sem fær okkur til að brosa, og finnst að sér vegið þá verða menn að leita til dómsstóla. En sumir telja sig náttúrulega yfir slík fyrirbæri hafna og vilja hafa sína eigin dómstóla (Sharia) í lýðræðisþjóðfélögum. Níðingsverkin í París sýna okkur eins og oft áður að réttarfar Íslam og algjör vöntun á kímnigáfu, á ekkert erindi í vestrænum þjóðfélögum.

Blessuð sé minning fórnarlamba skrípamyndanna í París.