Was there ever any Hope among the Jews of Iceland?

 

Er gyðingahatur á Íslandi? Greinilega ekki ef trúa má formanni formanni Siðmenntar- félagi siðrænna húmanista á Íslandi. Hún heitir Hope Knútsson og hefur á vef Morgunblaðsins, og sömuleiðis á Pressunni, séð sig til þess knúna að koma á framfæri leiðréttingum vegna greinar sem "birtist á vef ísraelska dagblaðsins Ha'aretz á Þorláksmessu". ... Er Þorláksmessa virkilega haldin heilög í Ísrael?

En hvað er formaður húmanista annars að tjá sig um gyðinga á Íslandi? 

Jú, sjáið til, í grein Ha'aretz var greint frá því að gyðingar á Íslandi væru almennt óttaslegnir og lifðu jafnvel í felum með trú sína. Í fréttinni á vef Ha'aretz er Hope sögð vera „kvenkynsleiðtogi íslenska gyðingasamfélagsins" (matriarch of the Jewish community). Hope andmælir þessu á vef Morgunblaðsins og segir:„Ég hef aldrei verið leiðtogi gyðinga, hvorki hér né annars staðar," Að sögn Hope hefur hún aldrei aðhyllst gyðingatrú þó svo að hún sé af gyðingaættum.

Hope Knútsson

Hope þvær hér heldur betur hendur sínar en leyfir sér samt á mjög siðlausan hátt að tala fyrir hönd fólks sem hún tengist greinilega ekki lengur, þegar hún efast um að á Íslandi sé gyðingahatur: „Ég efast um það," segir Hope aðspurð hvort gyðingar hér á landi séu óttaslegnir.

Mér þykja þessi ummæli Hope mjög furðuleg. Ég stóð í þeirri trú, líkt og eigandi Babalu á Skólavörðustíg, sem skilgreindi Hope sem "the matriarch of the Jewish community", að Hope Knútsson hefði á tímabili að minnsta kosti verið talsmaður gyðinga á Íslandi. Þjóðkirkjan benti lengi á hana sem talsmann gyðinga á vef sínum um trúfélög á Íslandi, en fyrir nokkrum árum hurfu gyðingar af þessum lista Þjóðkirkjunnar. Þegar ég þurfti að fá upplýsingar um stöðu gyðinga á Íslandi fyrir grein mína um sögu gyðinga á Íslandi sem birtist í tímaritinu Jewish Political Studies Review 16:3-4 árið 2004 og síðar í bókinni Behind the Humanitarian Mask, var mér bent á Hope Knútsson. Svona skrifaði Hope mér meðal annars, þegar ég leitaði upplýsinga um stöðu gyðinga á Íslandi árið 2004:

"The Jewish community has discussed applying for registration as a religious organization, but there has never been sufficient interest to do so. Amid the strong support for the Palestinian cause, most Icelandic Jews have not wanted to attract attention to themselves as Jews. Most Icelanders are still unaware that there are Jews in the country, and the handful of Jews would rather not change that perception because of the anti-Semitic climate."

Hér er ekki um neitt að villast. Ég notaði meira að segja þessa málsgrein Hope í lokakafla greinar minni um sögu gyðinga á Íslandi árið 2004, en þó án þess að nefna Hope á nafn, þar sem ég virti hræðslu hennar við að standa fram opinberlega með skoðun sína.

Hope er ekki samkvæm sjálfri sér. En enginn vafi má ríkja um það að hún hefur valið hvar hún stendur. Hún er bara húmanisti. Þeir geta greinilega ekki líka verið gyðingar, og þaðan af síður trúarlegar matrónur, að minnsta kosti ekki á Íslandi.

Hópe er sem sagt ekki gyðingatrúar og hefur lítið haft með gyðinga á Ísland að gera og segir þetta við Moggann:

 „Mér skilst að einhver hafi einhvern tíma boðið Dorrit að mæta í eitthvert  kvöldmatarboð, en í fréttinni er þetta látið líta út fyrir að fólkið sé sárt út í hana af því að hún vilji ekki láta tengja sig við hópinn. Ég varð mjög hissa að lesa þetta því mig minnir að ég hafi lesið einhvers staðar að hún sé aðeins gyðingur borgaralega séð en ekki gyðingatrúar, þannig að það er engin ástæða fyrir hana til þess að tengjast hópnum,"

Árið 2004 tjáði Hope Knútsson sig hins vegar við aðra blaðakonu frá Haaretz, sem heimsótti Ísland til að skrifa um forsetafrúna okkar:

"Hope Knutsson, a New York Jew who works as an occupational therapist in Reykjavik, where she has lived for the past 29 years, thinks "it's nice that there is someone here who represents a different culture. The majority of the people here are very much alike, it's a homogeneous country, so it's nice to have a Jewish woman representing the few Jews who live here. True, we tried to invite her to meetings of ours, and she didn't come, but the average Icelander doesn't even know that there are Jews here. Most of us don't want to be identified as Jews, and it was a brave act by the president to marry a Jewish woman." Sjá enn fremur hér.

Það getur aðeins verið ein niðurstaða á þessum afneitunum og mótsögnum hjá Hope Knútsson: There was no Hope among the Jews of Iceland. Kona sem heldur alþjóðlega ráðstefnu í Íslandi undir heitinu: "A positive Voice for Atheism in Iceland" getur náttúrulega ekki verið í forsvari fyrir gyðinga á Íslandi.

En þótt Hope sé farin og hætt sem "gæslumaður skrárinnar yfir gyðinga" (les: lauslegan lista yfir gyðinga á Íslandi), þá er gyðingahatur ekki horfið á Íslandi. Ef nokkuð er, þá hefur það aukist til  muna síðan ég skrifaði grein mína í Jewish Political Studies Review árið 2004.  

Íslendingar hafa mjög litla reynslu af gyðingum eða þekkingu á Gyðingdómi og vita mest lítið um þá. En þrátt fyrir dæmalausa fávisku, en kannski mestmegnis vegna hennar, þá kraumar á Íslandi rótgróið gyðinghatur, og það hefur Hope Knútsson meira að segja sagt sjálf og skrifað. Gyðingahatrið hefur versnað eftir að vinstri menn tóku við keflinu af nasistum.

Stefán Snævarr er með ágæta greiningu á vandamáli gyðinga á Íslandi:

"Pressan segir að Gyðingar á Íslandi þori ekki að stofna trúfélag vegna þess að þá þyrftu þeir að láta skrásetja sig sem Gyðinga og það gæti kallað yfir þá vandræði.

Þessi vandræði heita á góðu máli „Gyðingahatur“.

Gegn því ber að berjast eins og öðrum gerðum rasisma."

Myndin er af höfundi við öfgafullt plakat vinafélags Palestínumanna sem um tíma hékk í Kaupmannahöfn vegna átakanna á Gaza. Eins og sjá má eru gyðingar í Varsjá líka teknir í gíslingu í áróðri líkt og oft er gert í hatrinu á Íslandi.

Efast um ótta gyðinga hérlendis

Öndvegisfyrirlesarinn Chomsky

 

Ekki rísa hugvísindin hátt í Háskóla Íslands á 100 ára "ammæli" skólans. Til að sýna hvað þetta svið nær langt í fræðunum er boðið til landsins Noam Chomsky. Hann er "öndvegisfyrirlesari" Hugvísindasviðs þann 9. september nk. Greinilega fannst ekki neinn hæfur Íslendingur, sem hafði nógu þroskaðan huga og þróuð vísindi sem landsmenn hans gátu gapað yfir í lotningu. Ekki getur það furðað, að enginn íslenskur háskóli kemst á nýbirtan lista yfir sæmilega háskóla.

Chomsky og fylgisfólk hans, sem sumir kalla Chomskyista, eru skilningsríkt fólk, jafnvel nokkuð auðtrúa. Á góðum degi getur meðal Chomskyistar varið rétt helfararafneitara til að efast um Helförina, þeir skilja verk hryðjuverkamanna og annarra brjálæðinga, hvað veldur gremju þeirra og blóðþorsta. Fylgismenn Chomskys eiga það til að líkja Ísraelsríki við Þýskaland nasismans og Gaza við gettóin. Þeir eru sammála um að BNA og Ísrael séu á bak við allt vont í heiminum. Allt vont á sér skýringu og rætur og þær rætur rekur Chomsky og þeir sem aðhyllast lýðskrum hans, til Bandaríkjanna. Þótt Chomsky sé ekki sagnfræðingur eru alþýðuskýringar hans í sagnfræði og líka stjórnmálafræði farnar að mynda "skóla". "Svona viljum við hafa það-söguskoðun" Chomskyista er ekki fræðilega gjaldgeng. Tilfinningar, eins og hatur, ræður þar meira ferðinni en raunhugsun.

Chomsky er örugglega mikill fræðimaður á sviði málvísinda, en nú hef ég ekki sérstaka fagþekkingu á því sviði, þótt ég sé ungaður út úr fornmáladeild á Íslandi. Þó svo að þau fræði, sem Chomsky setti fram á sínum tíma, og sem á íslensku kallast málkunnáttufræði, hafi æ ofan í æ tekið breytingum sem Chomsky hefur eignað skjálfum sér, þó svo að þær hafi flestar komið til vegna gagnrýni frá öðrum fræðimönnum, sem Chomsky virðir að vettugi.

Á síðari árum hefur Chomsky orðið miklu frægari og ástsælli vegna annars en málvísindanna. Hann er einn að guðspjallamönnum pólitískrar rétthugsunar, og þess vegna er honum væntanlega boðið til Íslands, því slík „fræði" þrífast hjá ákveðnu fólki, sérstaklega eftir hrunið. Það sem gert hefur hann einna vinsælastan hjá fólki sem telur sig hafa réttari skoðanir en allir aðrir, er einstakur hæfileiki hans til að lýsa hatri sínu á landi því sem hefur alið hann og Ísraelsríki sem er þjóðríki þeirra ættmenna hans sem ekki hata sjálfa sig, eins og þeir voru annars þvingaðir til að gera gegnum árhundruð ofsókna.

Það eru eru ekki málvísindi sem karlinn ætlar að fræða Íslendinga um í næstu viku. Chomsky kemur með gamalt efni sem hann gaf út bók hér um árið, eða eins og Háskóli Íslands upplýsir; "Chomsky fjallar um stöðu heimsmálanna, lýðræði, vald og ofbeldi undir yfirskriftinni: ,,The two 9/11s: Their historical significance". Þann 11. september verður áratugur liðinn frá árásunum á Tvíburaturnana í New York en Chomsky hefur talsvert ritað og rætt um orsakir og afleiðingar þeirra".

Chomksy og hryðjuverkahöfðinginn Nazrallah

Í dag er hatur í garð Bandaríkjanna og Ísraels því miður vinsælt tómstundargaman meðal margra menntamanna á Vesturlöndum og fyllir allt í hugmyndarheimi þeirra og skoðunum. Það eru nærri því orðin fremstu hugvísindin að hatast út í Ísrael, þótt frekar ætti að kalla það hugarangur. Þó gagnrýni geti mörgum tilfellum verið Ísrael nauðsynleg, er hún ekki yfirveguð meðal manna sem kunna að meta Chomsky. Gagnrýnin veldur miklu æsingi hjá gagnrýnandanum og getur hún versta falli endað með að flokkast sem gyðingahatur. Chomsky mun örugglega krydda ræðu sína með slettu á Bandaríkin og hann lýkur venjulega fyrirlesrum sínum með fúlli ælu á Ísrael með góðri undirtekt áheyrenda.

Af hverju er Chomsky eins og hann er? 

Faðir [Avrams] Noams Chomskys var hebreskufræðingurinn William Chomsky, sem eins og móðir Noams, Elsie, talaði jiddísku í æsku. Það tungumál var þó bannlýst á heimili þeirra hjóna. Þar sjáum við fyrsta þrepið í tilurð þess sem ég kalla aumkunarvert sjálfshatur Noam Chomskys. Til að "meika" það í Bandaríkjunum og víða annars staðar þurftu nýlega aðfluttir gyðingar að aðlagast kröfum umhverfisins. Ef trúin var ekki yfirgefin til að fá stöður og störf, var að minnsta kosti lokað á alla fornynju frá gamla landinu. Menn litu "fram á veg" og vildu meika það í nýja landinu. Nýja landið setti kröfur, ekki síður en það land sem fólk hafði flúið frá. Kröfurnar í báðum álfum byggðu hins vegar oftast á rótgrónu kynþáttahatri, antísemítisma. Þú lifðir stundum af ef þú varst sammála hatursmönnum þínum.

Þegar sumir ungir gyðingar í menntageiranum á Vesturlöndum sáu að vinstrisinnuðum félögum þeirra var enn í nöp við gyðinga eftir síðara heimsstríð og bundu það hatur við Ísrael, var annað hvort að fylgja lögum eða land flýja. Við sáum fjöldann allan af menntamönnum af gyðingaættum sem hötuðust út í þjóðríki gyðinga, einfaldlega til að þóknast umhverfi sínu. Ég þekki persónulega slatta af slíku fólki.  Með árunum dró hins vegar úr þessu sjálfshatri og menn sáu ljósið og mistök sín. Aðrir, eins og Chomsky, sem sótti greinilega sjúklega á viðurkenningu umhverfisins að halda, efldist allur í sjálfshatri sínu.

Árið 1979 varði gyðingurinn Noam Chomsky ásamt öðrum rétt helfararafneitarans Robert Faurrisons til að afneita helförinni á gyðingum í Síðari heimsstyrjöld. Það gerir Chomsky með tilvitnun í hinn heilaga rétt manna til að hafa skoðun, rétt sem ég tel hann hafi þrælnauðgað í tilfelli Chomskys. Ætli hann telji Breivik hinn norska hafa heilagan rétt til að hafa skoðanir sínar? Ætli hann skilji ástæðuna fyrir hatri Breiviks og gerðum, líkt og hann skilur ástæðuna fyrir hatri öfgamúslíma í garð Bandaríkjanna sem leiddi til árásanna á Tvíburaturnana.

Nei, það held ég  ekki, það er ekki sama hver maðurinn er, og þannig er það oft hjá hentistefnuspámönnum eins og Chomsky og hirðmönnum hans. Chomsky er populisti og lýðskrumari og pólitísk rétthugsun hans er ekki eins rökrétt og málvísindi hans eru - vonandi. Maður sem er svo afgerandi í dómum sínum á mönnum og málefnum, eins og Chomsky, ætti að vera í stakk búinn að búast við gagnrýni. En þar er önnur laus skrúfa í karlinum. Hann tekur illa gangrýni.

Þegar Chomsky skrifaði formála að ógeðslegri bók margdæmds helfararafneitarans franska Robert Faurrisons, hefur pólitísk skvaldur Chomsky færst í aukana. Hann segir það sem fólk með sjálfsánægjueyrnartappa í eyrunum vill heyra, en það á ekkert skylt við hugvísindi.

Æi, ég held barasta að Chomsky sé tískufyrirbæri í HÍ, eins og femínistafræði Gender-studies, hinsegin- og kynjafræði, eða hvað þetta heitir allt... 

Maður leyfir sér að draga í efa að þessi maður kunni að lesa, en hann var samt sem áður búinn að ná sér í Noam á bókasafninu. Síðan Chavez komst til valda í Venezuela, hefur gyðingahatur verið landlægt, sjá hér og hér.

Maður er nefndur Eliahu ben David Kahn

 

Hann var Ísraelsmaður sem snemma á 7. áratug síðustu aldar rak á fjörur Íslands og skaut þar rótum. Ég veit ekki hvort hann svarar lengur þessu nafni sínu, en það gerði hann að minnst kosti í byrjun 8. áratugarins þegar ég hringdi dyrabjöllunni á húsi hans í Kópavogi. Þá var ég með ávísun í umslagi til hans, sem var merkt þessu ágæta rammhebreska nafni. Eliahu, eða Elías var afar glaður yfir heimsóknum mínum og augun tindruðu í gegnum þykk gleraugun þegar hann tók á móti umslaginu. Ég var sendur með þennan glaðning til hans þegar ég vann sem sendill hjá Ríkisútvarpinu.

Maður þessi, sem þá vann hjá IBM, var einnig tónskáld, og tónskáldið Eliahu Ben David Kahn og önnur tónskáld á Íslandi fengu árlega um áramót einhvern fjárhagslegan glaðning sem sendur var frá Ríkisútvarpinu. Ég veit ekki af hverju eða fyrir hvað, en þetta hefur örugglega ekki verið mikið. Síðar, þegar ég var orðinn eldrauður borgarskæruliði í Menntaskóla, hitti ég og talaði við Elías í Keflavíkurgöngum, þar sem hann spilaði gjarna listavel á akkordíon og var seigur að tala til ungliða með miklum sannfæringarkrafti.

Í dag heitir Eliahu Kahn Elías Davíðsson og ber íslenskt vegabréf og segist vera Palestínumaður og hafnar alfarið tilvistarrétti Ísraelsríkis eins og þar er skrúfað saman í dag. Ég man eftir honum í Vesturbænum í Reykjavík, þegar ég bjó þar um tíma og því miður gat ég aldrei tengt hann Palestínu eins og hann krefst. Hann var ímynd gyðingsins gangandi í mínum augum, þó hann gengi um í of stórri Hekluúlpu og í kínaskóm.

Líkt og ég trúi því ekki að hann sé gjaldgengur Palestínumaður, trúir hann því ekki á að hryðjuverkin þann 11. september 2001 hafi verið framin af öfgafullum múslímum og predikar það á veraldarvefnum. Elías býr nú í Bonn í Þýskalandi og er, að því er mér sýnist, öfgafyllri í skoðunum en nokkru sinni fyrr.

Elías hefur nýlega (sl. júní) ritað: „I Am A Radical Antisemite And Am Proud Of It". Það verður að viðurkennast að þetta kemur mér alls ekki á óvart, en hér, hér, hér, hér, hér, hér er hægt að sjá hvernig hann skýrir þetta viðhorf sitt til Ísrael. Þessi ógeðfellda yfirlýsing hans hefur á tæplega tveimur mánuðum farið um eins og eldur í sinu um heim hinna réttlátu í hatrinu sem höndlað hafa SANNLEIKANN, og þeir geta varla  haldið vatn.

Þegar Simon Wiesenthal stofnunin í Jerúsalem byrjaði árangurslausar tilraunir sínar til að fá mál Eðvald Hinrikssonar tekið upp á Íslandi, mætti Elías eitt sinn vígreifur sem stuðningsmaður hins meinta stríðsglæpamanns á blaðamannafund Efraim Zuroffs, og blandaði eins og fleiri vinstrisinnaðir öfgamenn á Íslandi viðleitni nasistaveiðarans við deiluna við botn Miðjarðarhafs.

Á Meðfylgjandi fyrirlestrum Elíasar Davíðssonar á YouTube upplýsir hann hvernig hópur ungs fólks á Íslandi, sem Elíasi er mjög tíðrætt um, telur hryðjuverkin í Bandaríkjunum vera tilbúning og samsæri. Fólk, sem að eigin sögn getur séð í gegnum svindlnúmer Kananna, gat, þótt furðulega megi virðast,  ekki séð hvert íslenskur efnahagur stefndi fyrir hrunið, ekki frekar en kerfisfræðingurinn Elías Davíðsson.

Elías er einn af stofnendum félagsins Íslands Palestína, en nýlega ásakaði formaður þess félags mig um að vera spæjara fyrir Mossad. Já, þráhyggja er ljótur andskoti, en allt það sem hér er upplýst umfram ávísanir þær sem ég útdeildi á unga aldri er þó ekkert leyndó. Elías gengur hreint til dyra en eflaust má deila um hvernig hann gengur til skógar, ef hann gengur enn í kínaskóm í vetrarkuldum Þýskalands eins og hann gerði í slabbinu í Vesturbænum. Horfið á Elías, því svo fáir hafa gert það og látið mig vita hvað ykkur finnst.

 

Ýtir Noregur undir hryðjuverk?

Dr. Manfred Gerstenfeld er Íslendingum vel kunnur eftir grein þá sem hann skrifaði nýlega um litla frægðarför Össurar Skarphéðinssonar til Gaza. Fyrr í vikunni birtist ný grein hans um þann mikla vanda sem Norðmenn, sér í lagi vinstrimenn, virðast eiga við að glíma varðandi tilfinningar sínar í garð Ísraelsríkis og gyðinga. 

Grein Gerstenfelds birtist á Ynetnews.com þann 2.8. 2011 sjá: http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4103213,00.html, og birtist hér íslenskri þýðingu með leyfi höfundarins.

Hér, hér og hér má lesa nýlegar greinar Gerstenfelds á málefnum í Noregi

 

Ýtir Noregur undir hryðjuverk?

Eftir Manfred Gerstenfeld

Eftir hin skelfilegu morð í Oslo og á Utøya, sjáum við aukna athygli fjölmiðla á marghliða andísraelskri hvatningu norsku ríkisstjórnarinnar og menningarelítu landsins. Svein Sevje, sendiherra Noregs í Ísrael, hefur hins vegar enn ekki skynjað þetta. Eftir morðin i Noregi, hefur hann gefið í skyn að palestínsk hryðjuverk gegn Ísrael séu meira réttlætanleg en hryðjuverk gegn Norðmönnum. Alan Dershowitz brást við þessu: "Ég man ekki mörg önnur dæmi um svo mikla vitleysu í svo stuttu viðtali." Nokkrum dögum síðar sagði Sevje í viðtali við Haaretz: "Saga Noregs gagnvart Ísraels er saga mikils gagnkvæms stuðnings."

Til að afhjúpa meinlokuna í síðustu yfirlýsingu Sevje, er hægt að gefa mörg dæmi um hvernig Noregur hefur alið á andísraelskum terrorisma, sem lýsir sér á þrjá vegu. Fyrsta aðferðin felst í að beita tvískinnungi og að taka vægt á hryðjuverkum með því að gagnrýna Ísrael, um leið og lítið sem ekkert er minnst á morðárásir Palestínumanna á ísraelska borgara eða þjóðarmorð það sem Hamas hefur á stefnuskránni. Önnur aðferðin felur í sér yfirlýsingar sem óbeint hvetja til hryðjuverka. Þriðja aðferðin er fjárhagslegur stuðningur til stofnanna sem gera slíkt hið sama.

Varðandi fyrstu aðferðina: Árið 2002, lýstu nokkrir fyrrverandi meðlimir norsku Nóbelsnefndarinnar, sem veitt höfðu Yitzhak Rabin, Shimon Peres og Yasser Arafat friðarverðlaun Nóbels árið 1994 - þ.e. biskupinn í Oslo Gunnar Stålsett, Sissel Rønbeck og fyrrverandi norski forsætisráðherrann Odvar Nordli - vonbrigðum sínum yfir Peres. Fjórði meðlimurinn, Hanna Kvanmo, sagði að hún vildi óska þess að til væri leið til að taka verðlaunin af Peres. Hún sagði einnig, að Peres var á mörkum þess að teljast sekur um stríðsglæpi.

Kvanmo var fangelsuð eftir Síðari Heimsstyrjöld fyrir að hafa verið samstarfsmaður nasista. Engu að síður hafið norski Sósíalistaflokkurinn, Sosialistisk Venstreparti(SV), valið hana til setu í Nóbelsverðlaunanefndinni, sem samanstendur af einstaklingum sem eru tilnefndir af pólitískum flokkum. Þáverandi biskup í Oslo, Stålsett, lýsti aðkomu nóbelsverðlaunahafans Peres að mannréttindabrotum sem fáránlegum, en þagði um Yasser Arafat, sem hafði haldið áfram að fyrirskipa morð á ísraelskum borgurum, jafnvel eftir að hann fékk friðarverðlaun Nóbels. Árið 2004 birti Jerusalem Post grein, þar sem upplýst var að meðlimir Nóbelsnefnfdarinnar styddu enn val sitt á Arafat. Þá hafði Ísrael þegar birt lista yfir hryðjuverkamenn sem Arafat hafði fjármagnað og sýnt að undirskrift hans var að finna á skjali með lista yfir fjárhæðir sem greiddar voru til morðingjanna.

 

Ásakanir um blóðfórnir á okkar tímum

Í síðasta mánuði, deginum áður en morðin í Osló og Utøya áttu sér stað, talaði Jonas Gahr Støre utanríkisráðherra Noregs í and-Ísraelskum hvatningarbúum AUF, ungliðasamtaka Verkamannaflokksins. Hann krafðist fjarlægingar öryggisvarna Ísraels. Støre vissi vel að þær voru reistar til að hindra frekari morð- og hryðjuverkaárásir Palestínumanna. Hann var því óbeint að hvetja til hryðjuverka gegn Ísraelum, deginum áður en sumir áheyrendur hans urðu sjálfir hryðjuverkum að bráð.

Á síðari árum hefur Lúterska kirkjan í Noregi krafist þess að öryggisvarnir Ísraels verði fjarlægðar, jafnvel um leið og hún viðurkennir ógn þá sem Ísrael stafar af hryðjuverkum. Þessi ríkiskirkja getur því einnig talist vera óbeinn hvatningarmaður palestínskra hryðjuverka. Hjálparstofnun Norsku Kirkjunnar, Kirkens Nødhjelp, fær meiriháttar styrki frá norska utanríkisráðuneytinu. Maður getur gert að umræðuefni hvort kirkjan tekur aðeins vægt á hryðjuverkum, eða aðili sem óbeint hvetur til hryðjuverka. Eftir yfirtöku Hamas á Gasa árið 2006, gagnrýndi Hjálparstofnun Norsku Kirkjunnar norsku ríkisstjórnarinnar fyrir að "afturkalla efnahagslega stuðning" til "ríkisstjórnar Hamas."

Norsk Folkehjelp gerði það sama. Norsk Folkehjelp er ein af stærstu og virtustu mannúðar- og þróunarhjálparstofnunum Noregs og er fjármagnað af utanríkisráðuneytinu. Á heimasíðu sinni styður Norsk Folekhjelp "Stop the Wall Campaign" í Noregi.

Mads Gilbert og Erik Fosse, tveir læknar af ysta broddi vinstri vængs norskra stjórnmála, komu til Gaza í Cast Lead stríðinu 2008-2009, og héldu því fram að þeir vildu veita Palestínumönnum læknisaðstoð. Eftir 9/11 árásirnar 2001, sagði Gilbert að hann styddi hryðjuverkaárásirnar á Bandaríkin. Hann og Fosse voru mjög mikið teknir tali af norskum og alþjóðlegum fjölmiðlum, og komu með alvarlegar ásakanir í garð Ísraels. Samkvæmt stærsta dagblaði Noregs, Verdens Gang, var greitt fyrir ferð þeirra til til Gaza af norska utanríkisráðuneytinu.

Gilbert og Fosse láðist að nefna að Al-Shifa sjúkrahús á Gaza, þar sem þeir unnu, hafði verið notað í hernaðarlegum tilgangi af Hamas. Síðar hefur verið upplýst að forsætisráðherra Hamas, Ismail Haniyeh og aðrir stjórnendur Hamas tóku undir sig heila deild á þessu sjúkrahúsinu í stríðinu.

Gilbert og Fosse skrifuðu síðar metsölubók um dvöl sína á Gaza. Þeir voru enn á ný hljóðir um veru herja Hamas á sjúkrahúsinu þar sem þeir störfuðu. Staðhæfing þeirra um að Ísrael hafði farið inn á Gaza til að drepa konur og börn er nútíma stökkbreyting á klassískum ásökunum í garð gyðinga um blóðfórnir. Á baki bókarkápu bókar þeirra, sem inniheldur andgyðingleg skilaboð, voru athugasemdir skrifaðar af Støre og fyrrverandi forsætisráðherra íhaldsmanna Kåre Willoch.

Að lokum má nefna að aðstoðarumhverfismálaráðherra Norðmanna, Ingrid Fiskaa, hefur yndi af draumsýnum um hryðjuverk gegn Ísrael. Ári áður en hún kom inn í ríkisstjórnina, sagði Fiskaa í viðtali við blað, að sig dreymdi stundum um að Sameinuðu Þjóðirnar skytu eldflaugum inn í Ísrael. Maður ætti að vera á varðbergi gagnvarg slíkum yfirlýsingum í framtíðinni, í því skyni að greina þá Norðmenn sem ekkert hafa lært neitt af hinum skelfilegu morðum á svo mörgum samlöndum sínum, sem framin voru af „einum á meðal þeirra."

Dr.  Manfred Gerstenfeld hefur gefið út 20 bækur. Tvær af þeim fjalla um Ísraels- og gyðingahatur í Noregi. Hér má lesa eina þeirra.